Day: June 26, 2021

တစ်သက်လုံးအတွဲချောင်းရတော့မလား ကဲ့ဗျာ တော့ပစ်လေးအသစ်ဖွင့်လိုက်ပါပီ………….လူစိတ်ဝင်စားမှုမရှိရင် ပြန်လည်ဖျက်သိမ်းသွားပါမယ်…………… ကျတော်ဖွင့်တဲ့တော့ပစ်ကျတော်ပဲစပါမယ်…….ကျွန်တော်ချောင်းဖူးတဲ့ အတွေ့အကြုံကတော့ ဒီလိုပါဗျာ……….. ပထဦးဆုံးလိင်ဆက်ဆံတာကိုတွေ့ဖူးချင်းလည်းဖြစ်ပါတယ်………… ကျတော် အသက် ၉ နှစ်၁၀နှစ်လောက်ကပေါ့ဗျာ…………ကျတော်ဖြင့်လေးတန်းလားပဲမသိဘူးရှိသေးတယ်………… ဖြစ်ချင်တော့ ဦးလေးကဆော်လေးတစ်ပွေတွေ့တယ်ဗျာ သူကကြိုက်တာပေါ့………ရှမ်းမလေး…………. ဒါနဲ့ သူတို့ တွေလက်ထက်ဖို့တွေ ဘာတွေနေ့တွေ ရွေးကြပေါ့……………..ဖြစ်ချင်တော့ လက်ထပ်ဖို့ ၁ ပတ်လောက်အလိုထင်တယ်ဗျာ……… အဲ့ဒီရှမ်းမလေး ကညနေဖက်ဆို အိမ်ကို လာလာလည်တယ်ဗျာ ………အဲ့ဒီအချိန် က ကျတော်ရဲ့ အဖေအမေ တွေက အလုပ် သွားတဲ့အချိန် ….. ညဖက် ၉ နာရီလောက်မှာ ပြန်လာကျတာ …..ကျတော်ရယ် ကျတော်ဦးလေးရယ်ပဲ ရှိတာ…အိမ်မှာ…..အစကတော့ ကျတော်လည်းမသိဘူးပေါ့ ဦးလေးက ဆော့ဦးနော် ဆိုပြီး အခန်းတခါးပိတ်ကာ အထဲကိုဝင်ဝင်သွားတယ်ဗျာ ကျတော်အိမ်က အခန်းသုံးခန်းပါတယ် ဗျာ တစ်ရက်နှစ်ရက်တော့ ကျတော်လည်းမသိဘူးပေါ့ဗျာ………..သုံးရက်မြောက် နေ့ကျတော့ ကျတော်သိချင်လာတယ်ဗျာ…

တဏှာဇာတ်ထုပ် ခပ်ရှုပ်ရှုပ် သိန်းထွန်း ဒီနေ့ တော့ ပုဆိုးပါးပါး ကို အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ မဝတ်ပဲ တမင် ထွက်လာခဲ့သည်၊ ဒီညနေတော့ ကောင်မလေး ကို အပီ ကိုင် တော့မည် ဟု တွေးလာ ခဲ့သည်၊ ကောင်မလေး မှာ သူ့ သူငယ်ချင်း၏ သမီး ဖြစ်သည့် ဖူးဖူး ဖြစ်လေသည်၊ ဖူးဖူး အဖေ ခင်မောင်စိုးနူင့် သိန်းထွန်းမှာ တမြို့ထဲ သား ငယ်သူငယ် ချင်း များ ဖြစ်ကြသည်၊ သိန်းထွန်း မှာ ရန်ကုန်သို့ ထွက်သွားခဲ့သည်မှာ ခင်မောင်စိုး သူ့မိန်းမ လှလှ ထွေးနူင့် အိမ်ထောင်မကျခင် ကဖြစ်သည်၊ ရန်ကုန် မှာ ဘွဲ့ လေးတခုရ ပြီး ဌာနဆိုင်ရာ…

ကိုကို့ကို ယူလိုက်မှာပေါ့ မေဇင်ဟာလှတယ်လို့ ပြောလို့ရတဲ့ မိန်းမတယောက်ပါ။ သူမရဲ့ နုညံ့တဲ့ အသားအရေနဲ့ မစိုစလောက် အနည်းငယ်ဝနေတယ်လို့ ပြောလို့ရတ့ ဲ ခန္ဓာကိုအလှပိုင်ရှင်မိန်းမတယောက်ပေါ့..။ ၁၅ပေါင်ခန့် ဝိတ်ချထားပြီးဘော်လ်ဒီကိုပြန်ထိန်းထားတာ မကြာသေးပါဘူး ။ မေဇင်တယောက် အတော်လေးကြိုးစားလိုက်ရတာပေါ့ မိန်းမတစ်ယောက် အတွက် ဝိတ် ၁ပေါင်ချဖို့ဆိုတာ တကယ်ကိုမလွဲတဲ့ ကိစ္စပဲလေ… ယောကျာ်းလုပ်သူ ကိုအောင်မင်းကတော့ မေဇင့်ကို လိုက်လို့ မယှဉ်နိုင်တော့ဘူး … အရမ်းဝလာတော့ ဘယ်လောက်လုပ်လုပ် သိပ်မထိရောက်သလို ဖြစ်နေရော …ကိုအောင်မင်းဆိုတဲ့လူက အစားအသောက်ကလဲ ကျူးတာကို … ပေါင်၂၀၀လောက် ခန္ဓာကို အလေးချိန်ရှိတဲ့ တကယ် ဝက်ကြီးပါ… ဒါပေမဲ့ မေဇင် ကိုအောင်မင်းကို ချစ်နေဆပဲ ါ… ကိုအောင်မင်းကလဲ မေဇင့်ကို ချစ်နေဆဲပါပဲ..တယောက်ကိုယောက်တော့ သစ္စာလုံးဝ မပျက်ဖူးသေးတဲ့ တကယ်သာယာတဲ့…

ဘတ်စကားပေါ်က ဇာတ်လမ်းအစ ရုံးဆင်းရုံးတက်ချိန်ဆိုရင် ဘတ်စ်ကားကျပ်တာ သဘာဝပါ။ လူကျပ်တဲ့ ကားစီးရလို့ ဒုက္ခရောက်တာကတမျိုးဆိုပေမဲ့ တခါတလေ ဖီးလ်ရတဲ့ အရသာကလဲ ယောကျားရော မိန်းမတွေပါ ခံစားတတ်ကြတာပါပဲ။ ထိရ တွေ့ရလို့ ယောကျားတွေချည်းပဲ ဖီးလ်တယ် မထင်ပါနဲ့။ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောရရင် ကျွန်မတို့ မိန်းမတွေလဲ ထိရတာ တခါတလေ ဖီးလ် ဖြစ်ကြတာပါပဲ။ ကျွန်မဆိုရင် ကျောချင်းကပ် ရပ်ကြရတဲ့အခါ ဖင်သားချင်းထိမိတာကိုပဲ တခါတလေ ဖီးလ်တတ်သေးတာ။ ကျွန်မက ထန်တယ်လေ။ ကျွန်မအကြောင်းနဲနဲပြောပြရဦးမယ်။ ကျွန်မအသက်က ၄၃ နှစ်။ အသက်ဆယ့်ရှစ်နှစ်မှာ လင်နောက်လိုက်ပြေးခဲ့တယ်။ မိဘတွေက ပြန်လိုက်ခေါ်ပြီး ကျွန်မတို့ လင်မယားနှစ်ယောက်စလုံးကို အိမ်ပေါ်ခေါ်တင်ထားကြရတယ်။ ကျောင်းမှမပြီးသေးတာ။ မိဘဆိုတော့လဲ ပထမတော့ ကရုဏာဒေါသတွေထွက်ကြတာပေါ့။ ဒါပေမဲ့ ုဖြစ်ပြီးမှတော့ ဘယ်တတ်နိုင်မလဲ ဆိုသလိုပေါ့ရှင်။ အိမ်ပေါ်ခေါ်တင်ထားပြီး အဝေးသင်တက္ကသိုလ်…

အပျိုစစ်စစ်မှန်း သိလိုက်တယ် မြို့စွန်တနေရာ အဝေးပြေးလမ်းမကြီး အနောက် ဖက် ပျံကျဈေးလေးက ရောင်းသူဝယ်သူ အသံပေါင်စုံနဲ့ ဆူညံနေတာဗျို့။ကျုပ်လည်း မိန်းမကို ဈေးခင်းပေးပြီး အိမ်ပြန်ဖို့ နုတ်ဆက်လိုက်တယ်။ ” မချို ငါပြန်ပြီ နေ့လည်ကျမှ လာတော့မယ် “ ” အင်းပါ ကိုမောင်ခြိမ့် … အိမ်ရောက်ရင် ကလေးသေချာကြည့်နော် “ ကျုပ်မိန်းမ မချိုကလည်း ရောင်းမယ့်ပန်းတွေ ရေဝတ်အုပ်ရင်း ပြန်နုတ်ဆက်နေတာပါ။ဟုတ်တယ် ကျုပ်နာမည် မောင်ခြိမ့်ဗျ။ငယ်ငယ်ထဲက အတူနေရတဲ့ ဘဒွေးက ပေးထားတာ။မိဘတွေက ကျုပ်ကလေးဘဝထဲက ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့်ဆုံးသွားတော့ မမှတ်မိတော့ပါဘူး။ ဘဒွေးကပဲ လေးတန်းထိ ကျောင်းထားပေးပြီး တောင်ယာဝင်လုပ်ခိုင်းတာ။ကျုပ်က အပင်ပန်းခံနိုင်ပေမယ့် တောင်ယာအလုပ်ကျ ဝါသနာမပါဘူးဗျ။ဒါနဲ့ လူပျိုပေါက်ရောက်တော့ ဘဒွေးက ဆိုက္ကား တစ်စင်းဝယ်ပေးပြီး ဒီဈေးလေးထဲ ဂိတ်ထိုးခိုင်းတော့တာပဲ။ကျုပ်ဆိုက်ကားနင်းတော့ ၃နှစ်လောက်ကျ ဘဒွေးလဲဆုံးရော။ကျုပ်အိမ်ထောင်…

သြော် မိန်းမ မိန်းမ အိုး ”” ဆက်ခနဲ ရုန်းပြီး ထွက်ပြေးမလို လုပ်တဲ့ ချိုချိုရဲ့ ခါးသိမ်ကလေးကို လှမ်းဖက်ပြီး ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်းလိုက်ပါတယ်။ ရှင်မတောင် သနပ်ခါးနံ့သင်းနေတဲ့ ပါးနှစ်ဘက်ကို ဘယ်ပြန်ညာပြန်မွှေးပစ်လိုက်တယ် ထိတ်လန့်ပြီး ခပ်ဟဟဖြစ်နေတဲ့ နှုတ်ခပ်းလေးကို ငုံပြီးစုပ်ယူလိုက်ပါတယ်။ တစ်ခါတည်း ကော့တက်ပြီး လက်ထဲက စာအုပ်ပါလွှတ်ချလိုက်ပါတယ် တစ်ခါမှ အတွေ့အကြုံမရှိသေးတဲ့ အပျိုစင်လေးပဲ။ ကျွန်တော်လွှတ်ချလိုက်တဲ့ ခြင်းတောင်းဟာ တစ်လိမ့်လိမ့်နဲ့ အတော်ဝေးဝေးကို ရောက်သွားပါတယ် မြေပြင်ကို မျက်စိကစားကြည့်တော့ မြက်ခြောက်တွေနဲ့ သန့်သန့်ရှင်းရှင်းဖြစ်နေတာတွေ့ရပါတယ် အားမှ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ပျော်ပွဲစား လာအုံးမှ အခုတော့။ ကော့ကော့လေးဖြစ်နေတဲ့ ချိုချိုကိုမျက်ခင်းပေါ် အသာပက်လက်လှဲချပေးလိုက်ပါတယ် လရောင်အောက်မှာ မျက်စိမှိတ်အိပ်နေတာ နတ်သမီးလေးကျနေတာပဲ မျက်နှာပေါ် စာအုပ်မိုးပြီး နမ်းရင်းလက်တစ်ဖက်က ရင်စိအကျႌလေးရဲ့ နှိပ်ကြယ်သီးတွေကိုတစ်လုံးချင်းဖြုတ်နေတယ်။ အကျႌကျွတ်သွားတယ်ဆိုရင်ပဲ…

စွဲလမ်းနေတာ ကျုံတညီ”ရွာကြီးက အိမ်ခြေ ၇၀၀ နီးပါးရှိပြီး မြို့မကျ တောမကျ ဒိုင်နယ်ရ ွာကြီးတရွာ ဖြစ်လေသည်။ရ ွာကြီးက အရှေ့ဖက်ကို မျက်နှာမူ၍တောင်မြောက်သ ွယ်တန်းထားသော ရွာလမ်းမကြီးသုံးလမ်းရှိလေသည်။ ရွာဓလေ့အရ အရှေ့ဖက်ဆုံးမှ ရွာလမ်းမကြီးဖက်ကို အရှေ့ပိုင်းဟုခေါ်ဝေါ်ကြပြီး နောက်ဖက်ဆုံးရှိရွာလမ်းမကြီးအပိုင်းကိုတော့ အနောက်ပိုင်းဟုခေါ်၍ အလယ်ရှိရ ွာလမ်းမကြီးအပိုင်းကိုတော့အလယ်ပိုင်းဟု ခေါ်လေသည်။ အလယ်ပိုင်းဟုခေါ်သော ရွာအလယ်လမ်းမကြီးတ ွင်အခြားလမ်းမကြီး များနည်းတူလူနေအိမ်များမှာကိုယ့်ခြံကိုယ့်ဝန်းဖြင့်ဆက်တိုက်တည်ရှိနေပြီး တနေရာတ ွင်တော့လူနေအိမ်ခြံဝန်းနှစ်ခုကြားတ ွင်လူနေအဆောက်အဦးမရှိသော မြေက ွက်လပ်ကြီးတခုရှိနေလေသည်။ ထိုမြေက ွက်လပ်ကြီးမှာ ရွာရှိလူငယ်လူရွယ်များနှင့်ကလေးများ ကောင်းစွာအသုံးချခြင်းကို ခံနေရလေသည်။လူငယ်လူရ ွယ်များက ဘောလုံးဘောလီဘော ပိုက်ကျော်ခြင်း ကစားကြရန်အသုံးပြုသက ဲ့သို့ ကလေးများကလည်း တုတ်စီးထိုး ဖန်ခုံ ဒိုးပစ်ကစားရန်ကောင်းကောင်းကြီး အသုံးပြုလျက်ရှိလေသည်။ ကလေးသံများက ထိုမြေက ွက်လပ်တ ွင်တနေကုန်မစဲတတ်။မွန်းတည့် နှင့်နေမွန်းလ ွဲကာစ နေပြင်းသောအချိန်လောက်သာ…

ကြာကူလီကောင် တင်ထွန်းအိပ်ရာမှ နိုးလာသည်။ နွေရာသီဖြစ်သဖြင့် ချွေးတွေရွှဲနေသည်။ မိမိဘေးတွင် အိပ်နေသော မိန်းမဖြစ်သူ လှမူကို ကြည့်လိုက်သည်။ လှမူသည် တင်ထွန်းကို ဖင်ပေးပြီး အိပ်နေသည်။ ဖင်လုံးကြီးတွေသည် ထွားလှသည်။ ထမီမှာ ပေါင်ရင်းနားအထိလန်တက်နေသည်။ လှမူ၏အသားသည် ဖြူဝင်းပြီး ချောမွတ်လှသည်။ အသက် ၃၀ အရွယ်ဟု မထင်ရအောင် အသားအရေစိုပြည်သည်။ ဖင်လုံးကြီးသော်လည်း လူမှာမဝ။ လှမူမှာ အရပ်မြင့်မြင့် လူကောင်ထွားထွား နှင့် ရုပ်ရည်မှာလည်း ချောမောပြေပြစ်လှသည်။ တင်ထွန်းမှာ ရုပ်မဆိုးလှ သော်လည်း လူကောင်က သိပ်မထွား။ ပိန်ပိန် ညှက်ညှက် လေးသာဖြစ်သည်။ လှမူထက်ပင် အရပ်အနည်းငယ်ပုလိမ့်မည်။ မနာလိုသူတို့က တင်ထွန်းကို မတန်မရာမိန်းမ ရထားသည်ဟုပင် အတင်းပြောနိုင်သည်။ တင်ထွန်းမှာ စီးပွားရေးလည်း သိပ်မချောင်လည်။ လှမူမှာ လှပင်လှသော်လည်း ဆင်ခြေဖုံးရပ်ကွက်တွင်…

သာယာတဲ့ အထိ့အတွေ မိုးရွာပြီးစ ညနေခင်းလေးတစ်ခုပါ။ စိမ်းစိုနေတဲ့ လယ်ကွင်းပြင်တွေကို လေနုအေးက ညင်ညင်သာသာ ဖြတ်သန်း တိုက်ခတ်နေတယ်။ ကောင်းကင်ပြာပေါ်မှာ ရောင်စုံသက်တန့်နဲ့ အားအင်ကုန်ခမ်းနေတဲ့ နေရောင်ခြည်ရဲ့ အလှက ပတ်ဝန်းကျင်ကို ပိုမို သစ်လွင်စေပါတယ်။ လေညှင်းရဲ့အေးမြတဲ့ ထိတွေ့မှုကလည်း စိတ်ကို ကြည်နူးစေတာ အမှန်ပါ။ သာယာအေးမြတဲ့ ညနေလေးကို ပိုပြီး ပြည့်စုံသွားစေတာကတော့ ချစ်သူရဲ့အပြုံးလို့ ပြောရမှာပဲ။ ကျွန်တော်နဲ့သူ စ တွေ့ဖြစ်တာ မွေးနေ့ပွဲ တစ်ခုမှာပေါ့။ ညမီး အလင်းရောင်အောက်မှာ ရှိုက်ဖိုကြီးငယ် အသွယ်သွယ်နဲ့ ထင်းနေအောင်လှပတဲ့မိန်းကလေးကို ကျနော်မြင်မြင်ချင်း ချစ်မိခဲ့တာ။ သူကလည်း ကျွန်တော့် အကြည့်တွေကို ချက်ချင်း သဘောပေါက် နားလည်ခဲ့ပါတယ်။ ရှေးရေစက်ကောင်းမှုကြောင့် သိပ်မကြာခင်မှာပဲ ကျွန်တော်တို့ ချစ်သူတွေ ဖြစ်သွားခဲ့တယ်ပေါ့။ သူက ကျွန်တော့်ထက် အသက်အများကြီး…

မမ မနေနိုင်တော့ဘူး နေ့လည်ဖက်မို့လားမသိ လူက ရှင်းနေလေ သည်။ဧည့်ခန်းဆိုဖာဆက်တီတွင် ဧည့်သည် အမျိုးသမီး တစ်ယောက် ထိုင်နေသည်။ အသက်က ၃၀ ကျော်လောက် အသားဖြူဖြူနှင့် ထိုင်နေတာတောင် သူမ၏ ကိုယ်လုံးအလှက ပေါ်လွင်လှသည်။ထိုဧည့်သည် အမျိုးသမီး သည်လက်ထဲမှအမျိုးသမီးမဂ္ဂဇင်းကိုဖတ်ရင်း တစ်ချက်တစ်ချက် အလှပြင်ခန်း ဖက်ကို လှမ်း၍ကြည့်သည်။အလှပြင်ခန်းထဲတွင်တော့ တစ်ယောက်မှ အလှပြင်နေခြင်းမရှိပါ။ သို့သော်ငြားလည်း လှမ်းလှမ်းကြည့်နေသော အမျိုးသမီးက တစ်ယောက်ယောက်ကိုလှမ်း မျှော်နေပုံရသည်။ သူမ၏ရှေ့တွင်စားပွဲပေါ်၌ အချိုရည်သံဗူးတစ်ဘူးနှင့်ဖန်ခွက်တစ်ခွက်ရှိ သည်။ ဖန်ခွက်ထဲမှအချိုရည်ကဖင်ကပ်မျှသာကျန်တော့သည်။အမျိုးသမီးသည် လက်ထဲမှ မဂ္ဂဇင်း စာအုပ်ကို စားပွဲပေါ်သို့တင်လိုက်ပြီး အလှပြင် မှန်ခန်းဖက်သို့လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ “အင်း…တနာရီတောင်ကျော်လာပြီ” တိုးတိုးလေးငြီးလိုက်ပြီးသက်ပြင်းချလိုက်သည်။ ပြီးမှ မျက်နှာကပြုံးယောင်သန်းသွားပြီး ရှေ့စားပွဲပေါ်မှစာအုပ်ကိုလှမ်းယူလိုက်သည်။ မကြာလိုက်ပါချေ။စကားပြောသံကြား၍အမျိုးသမီးသည် စာအုပ်မှမျက်နှာလွှဲကာ လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။အသက် ၄၀ ခန့် ခပ်ဝဝအမျိုးသမီးတစ်ယောက် အလှပြင် မှန်လုံခန်း၏အတွင်းဖက်ရှိတံခါးမှဝင်လာ၍ အလှပြင်ခန်းကိုဖြတ်လျှောက်လာသည်က…