Day: June 25, 2021

ရတီဖူး ကျွန်မနာမည်က ရတီဖူး။ အသက်ကတော့ ၃၈နှစ်ထဲကိုရောက်နေပြီ။ အဖေကဗမာ အမေက တရုတ်ဆိုတော့ အသားကတော့ဖြူဖွေးနေတာပဲ။ မျက်နှာလေးကတော့ အမေ့အမွေရထားတော့ နုဖတ်နေတာပဲ။ အသက်အရွယ်ထက်တောင် နုသေးတယ်ရှင့်။ ငယ်ငယ်တုန်းကဆို ပိုးပန်းတဲ့လူတွေမှ တစ်အားများ။ အဲ့ဒီအထဲကမှ အခုသားလေးရဲ့အဖေကိုချစ်မိပြီး ကျောင်းပြီးတဲ့အချိန်မှာ အိမ်ထောင်ပြုခဲ့တယ် ဆိုပါတော့။ ယောကျာ်းကတော့ ကျောင်းမတက်ပေမယ့် မြို့မှာ လာအလုပ်လုပ်ရင်းကျွန်မနဲ့ ဆုံခဲ့ကြတာ။ အိမ်ထောင်ကျပြီးတော့ သူ့နောက်ကို လိုက်ခဲ့ရတာပေါ့။ အခုတော့ နယ်မြို့လေးတစ်မြို့မှာ သားလေးအောင်ထက်ပိုင်ကို ဈေးရောင်းပြီးတော့ ကျွေးမွေးစောင့်ရှောက်နေရတယ်။ ယောကျာ်းဆုံးသွားတာတော့ ၅နှစ်လောက်ရှိပြီ။ ကုန်ကားမောင်းရင်းကုန်ကားမှောက်ပြီး ဆုံးသွားခဲ့တာ။ ယောကျာ်းဆုံးသွားကတည်းက သားလေးကို ကျွေးမွေးပြုစုလာတာ သားလေးတောင် ၁၀ တန်းရောက်နေပြီ။ သားလေးကလိမ်မာပါတယ်။ အမေ့စကားကို မြေဝယ်မကျနားထောင်လိုက်တာ။ သား ၁၀ တန်းရောက်တဲ့အချိန်မှာတော့ ကျွန်မတွေးမိလိုက်တာက ကျွန်မတို့သာ ဒီရွာမှာဆက်နေရင် ကြီးပွားမှာမဟုတ်သလို…

စိတ်ပါလက်ပါ တနေ့ ကျွန်တော်အိမ်ပြန်လာတော့ ညီဇော်တို့လင်မယာ အိမ်ရောက်နေသည်။ ညီဇော်က ပြုံးလျက် “ကိုကောင်းမြတ် ကျွန်တော်မိန်းမမှာ ကိုယ်ဝန်ရှိနေပြီ ၃လကျော်လို့” ပြုံးလျက်ပြောသည်။ “ဟုတ်လား ကောင်းတာပေါ့ ညီဇော်ရာ ဝမ်သားပါတယ်” ညီဇော်မိန်းမ ယုယုခင်က “ကိုကောင်းမြတ်တို့ကော် ကလေးမရသေးဘူးလား” “မရသေးပါဘူးဟာ” “အကူအညီလိုရင် ညီဇော်ရှိတယ်လေး” လို့ယုယုခင် လှမ်းစသည်း။ ကျွန်တော်မိန်းမ ဝင့်ဝါဖူးက ရှက်ပြီး “ယုခင် နင်ကလည်း” ကျွန်တော်တို့အိမ်ထောင်သက် ၄နှစ်ကျော်ပြီ။ အခုထိ ကလေးမရသေး။ ဘယ်သူလိုအပ်ချက်လည်းတော့ မသိ။ ဆေးလည်း သွားမစစ်ဖြစ်ပါ။ ညီဇော်တို့က အိမ်နီးချင်တွေလေ။ ကျွန်တော်တို့နောက်မှ အိမ်ထောင်ကျတာ။ အခုတော့ ကလေးရသွားပြီ။ ညီဇော်က ကျွန်တော်ထက် အသားညိုသည် ဗလတောင့်သည်း။ ကျွန်တော်မိန်းမ ဝင့်ဝါဖူးနဲ့ ယုယုခင် ငယ်သူငယ်ချင်းတွေလေ။ ဒီတော့ မိသားစုချင်း ရင်းနှီးကျတယ်။…