Day: June 24, 2021

ဦးမောင်ချစ်တဲ့ ကလေးဆိုး သည်နေ့ ရုံးပိတ် ရက်။ဦးမောင်တ ယောက်မနက်ပိုင်းအားကစားဂျာနယ်ဖတ်နေချိန် ဘေးအိမ်မှ က လေးငိုသံနှင့်အတူဒေါ်ဒေါ်သိမ်း အသံပေါ်လာ၏။ဖိုးမောင်ရေ မင့်တူလေး ဆိုးပေကို ခန ထိမ်းပေးပါဦးဟဲ့။ သူ့အ မေ စမ်းစမ်းက ဈေးဝယ်သွားနေလို့။မှည့်ထားတဲ့နာမည် ဝိုင်းချစ် ။ ငိုသန်လွန်း၍ ဆိုးပေ ခေါ်သည့် အခါလည်သား က လေးက ဦးမောင်ပွေ့ချီတာနဲ့ တိတ်သွားသည်။ဆိုးပေကို သူ့အိမ်ခေါ်လာ။ သူက ပက်လက် ကုလားထိုင်ပေါ်မှာ ထိုင်။ ၎င်းဆိုးပေကို သူ့အ ပေါ် တင် ပြီး ဦးမောင် ဂျာနယ်ကို ဆက်ဖတ်သည်။ဂျာနယ်က သည်တခါပျင်းဘို့ကောင်းနေ၍ နောက်ကျောဖုံးအတွင်းက ကောင် မ တွေပုံကို ဦးမောင် ကြည့်၏။ တကယ်မိုက်သည်။ မို့အစ်နေ သောရင်သား အုံတွေက အကျၤ ီလည်ဟိုက် အ…

လိမ္မာလိုက်တဲ့ နော်မူလေး ကျွန်တော် ၆ ထပ်၏ လှေခါးထစ်များကို နင်းပြီးသော့ဖွင့်လိုက်သောအခါ ရေချိုးခန်းမီးလင်းနေကြောင်း တွေ့ရသည်။ အိမ်ရှေ့ဆိုဖာပေါ်မှာပစ်လှဲပြီးအမောဖြေနေတုန်း နော်မူထွက်လာပါသည်။ “ဦးဦး ပြန်ရောက်ပြီ၊ ထမင်းစားမလား” ထမီရင်ရှားနှင့် ၁ရနှစ်အရွယ် ကရင်မလေးကိုကြည့်ရင်း ကျွန်တော့်စိတ် တွေတစ်မျိုးဖြစ်လာပါ၏။ မောလိုက်တာဟာ ခဏနေအုံးမယ်။ နင် ခဏလာအုံး။” “ဟုတ်ကဲ့ ဦးဦး။ အင်္ကျီဝတ်လိုက်အုံးမယ်။” “ပြီးမှဝတ်ဟာ၊ ခဏကျွန်တော်လှဲနေသည့်အနားရောက်လာသောအခါ ငါ့ကို နည်းနည်း နှိပ်ပေးစမ်းပါဟာ၊ ညောင်းလိုက်တာ” အမှန်တော့ နေ့တိုင်းတက်နေသည့် လှေခါးက ကျွန်တော့ အတွက်ရိုးနေပါပြီ။ ဇနီးသည် မိနွယ်နှင့် မိုးလင်းကာနီးမှ ပွဲကြမ်းမိသောကြောင့် ပိုမော၊ ပိုညောင်းနေရခြင်းဖြစ်ပါသည်။ ကျွန်တော်က ဆိုဖာပေါ်မှာ မှောက်ပေးလိုက်သည်။ ကလေးမကစနှိပ်မည်အပြု “နင် ခုံတစ်လုံးသွားယူပြီးထိုင်နှိပ်လေခုံပုလေးတစ်လုံး သွားယူလာပါသည်။ ခြေသလုံးကိုစနှိပ်သည်နှင့် ကျွန်တော်က “အားပါး။ နာတယ်ဟ”ဘာဖြစ်လို့လဲ ဦးဦး”…

လိုင်းပေါ်က ဆရာမ ကျနော်လဲ ရန်ကုန်ရောက်တာ ကြာလာတော့ ပျင်းလာတယ် အပေါင်းအသင်းမိတ်ဆွေလဲမရှိဘူး၊ အဲတော့ ဖုန်းထဲမှာ ဝီချက် အေပီပီ ကို ဒေါင်လုပ်ဆွဲပီး အကောင့်ဖွင့်လိုက်တယ်၊ အဲဒီမှာ ရှာလိုက်တော့ အများကြီးတွေ့တယ်၊ အဲဒီအထဲကမှ အသက်ကြီးကြီးနဲ့ အန်တီမမတယောက်နဲ့ လိုးဖူးတာ၊ သူက ကျောင်းဆရာမ အသက်ကတော့ ၅၀ လောက်ရှပီ၊ သူ့ကို ဟိုင်လိုက်တော့ ပြန်ဟိုင်းတယ်၊ ‘နေကောင်းလား’ မေးတော့ ‘ကောင်းတယ်’ တဲ့၊ ‘အသက်ဘယ်လောက်လဲ’ ဆိုတော့ ‘ဒို့က မင်းထက်အသက်အများကြီးကြီးတယ်’ တဲ့၊ ‘ဒါဆို မမလို့ခေါ်မယ်’ ဆိုတော့ ‘မမ မဟုတ်ဖူး အန်တီအရွယ်ပါ’ တဲ့၊ ‘ဟုတ်ရပါတယ် အန်တီ ‘ လိုပြောရင်း သူကမေးတယ်။ ‘ကျောင်းသားလား’ တဲ့ ကျနော်က ‘မဟုတ်ပါဘူး ကျောင်းက…

အတုတ်ကြီး အောာင်ထူး ကျနော်ခု ၁၇ရှိပြီ။ဆယ်တန်းပြန်ဖြေထားသည်။ စော်မချဖူးသေးပါ။ ဖာချဖို့ကျတော့ ပိုက်ဆံကမရှိ ရှိလည်းမချရဲ။ ထန်လည်းထန်သည်။မိထွေးစောက်ဖုတ်တော့ အနီးကပ်မြင်ဖူးသည်။ကလေး၂ယောက်မွေးထားတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးက နီရဲလန်ပြဲ ကြွက်နားရွက်တွေပင်လိပ်နေပြီ။ဖင်ကြီးကတော့ကျန်သေးသည်။ဝလာလို့ပိုကိတ်လာသည်။အရမ်းကြီးတော့မဝသေး ပြည့်ရုံသာ။ နို့တွေကနည်းနည်းတော့တွဲနေပြီ။ အဖေနဲ့လိုးကြတိုင်းထချောင်းနေကြဆိုတော့ အကုန်သိနေပြီ။ အမေက ကျနော်၁၀နှစ်လောက်မှာ အဖေနှင့်ကွဲသည်။ ဖင်ဆော့တာအဖေမိပြီး ရိုက်ကြနှက်ကြတောင်ဖြစ်ကြသေးသည်။အဖေက မာနကြီးသည်။ဒေါသကြီးသည်။အမေကို ကွာရှင်းပြီးနှင်ချသည်။ ကျနော့်ကိုအဖွားအိမ်ပို့ ထားလိုက်သည်။အမေကတော့ဘယ်ရောက်လို့ရောက်မှန်းမသိရ။အမေ့ကိုတွေ့ချင်ပေမယ့်အဖေ့ဆီမှ အမေ့အကြောင်းပြောသံမကြားရ မေးလျှင်လည်း အရိုက်ခံရသည်။ထိုကြောင့်မမေးရဲ။ ် ကြာကူလီဘဲကြီးလည်း ခြေထောက်ကျိုးပြီးမယားခိုးမှုနဲ့ထောင်ကျသည်။ အဖေလည်းရိုက်မှုနဲ့ထောင်ကျသည်။ ၆လကြာတော့ လွတ်ငြိမ်းနဲ့တိုးပြီးပြန်လွတ်လာသည်။နောက်၃နှစ် လောက်ကြာတော့ မိန်းမထပ်ယူသည်။ မိထွေးဆိုပေမယ့်ကျနော့်ကိုချစ်သည်။သူများမိထွေး တွေလိုမနှိပ်စက်။အဖေတို့က၃၀ကျော် လုပ်နိုင်တဲ့အရွယ်တစ်ခုလတ်တွေဆိုတော့ မင်္ဂလာဦးညမှာ ဘုလိုက်ကြတာမှ တဂျိန်းဂျိန်း။ ကျနော်အိပ်နေပြီထင်ပြီး ဘုနေကြတာ။ထရံသာခြားပေ မယ့် ဝါးကြမ်းခင်းဆိုတော့ တစ်ဆက်တည်းလေ။ ကျနော် ငလျင်လှုပ်သည် ထင်၍ကုန်းထသည်။ ပြီးမှအဖေတို့အခန်းထဲမှ တဘွတ်ဘွတ် တဘတ်ဘတ် ကြားတော့မှ…

အပျိုစင်လုံမေချော အိမ်ရောက်တော့သူ့ဇနီးသင်းသင်းကိုမတွေ့၍ အိမ်ဖေါ်မသန်းရွှေအားနင့်အမဘယ်သွားသလဲဟုမေးလိုက်သည်၊ “အော်အကိုပြန်လာပြီလား။ အမဟိုဘက်တိုက်ခန်းကအဒေါ်တို့အိမ်သွားနေတယ်ကျမသွားခေါ်လိုက်ရမလား” ဒီအခွင့်အရေးကိုစောင့်နေသောကိုဇော်ဝင်းသည်ရတဲ့အခွင့်အရေးကိုလက်မလွတ်စေရန်။စဉ်းစားရင်း “မခေါ်ပါနဲ့ဟာ။နေပလေ့စေ။” “အော်။ ဒါဖြင့်အကိုလဘက်ရည်သောက်မလား။ ကျမသွားဖျော်လိုက်မယ်လေ” “အေး ကောင်းသားဘဲ” ဆို၍သူ၏ဝတ်ထားသောတိုက်ပုံချွတ်၍ “ရော့ သန်းရွှေ။ အကိုအကôျအ ခန်းထဲမှာသွားချိတ်ထားစမ်း” ဟုဆိုရပြီးလှမ်းပေးလိုက်သည်၊ ဘာမျှသိရှာသောမသန်းရွှေမှာကပြာကသီလှမ်းယူပြီး။အိမ်ခန်းတွင်းသို့ဝင်သွားသောအခါ။အကြံယူနေသေ ာကိုဇော်ဝင်းကနောက်မှထလိုက်သွားပြီးအခန်းတံခါးကိုပိတ်လိုက်သောအခါ။မသန်းရွှေခမျာ “ဟင် အကိုဒါဘာလုပ်မလို့လဲ” “ဘာမှမလုပ်ပါဘူး ညီမကိုအကို ချစ်မလို့ပါ။” “ဟင့်အင်း အကိုကျမကြောက်တယ်ဒီလိုမလုပ်ပါနဲ့ အကို” ကိုဇော်ဝင်းသည်အခန်းတံခါးကိုပိတ်ပြီးမသန်းရွှေအနားသို့ထိုးဝင်လာနေပြီး။ “မကြောက်ပါနဲ့ညီ မရယ်အကိုဟာလေညီမကိုချစ်နေတာကြာပြီ။ဒီလိုအခွင့်အရေးမကြုံလို့စောင့်နေရတာ။အခုမှဒီအခွင့်အရေး “ကုံတော့တယ်”ဆိုပြီးမသန်းရွှေအားတင်းပွေ့ပြီးပါးနှစ်ဘက်ဘယ်ပြန်ညာပြန်နမ်း၍။ကုတင် ပေါ်သို့တင်လိုက်ပြီးဖက်ထား၏၊ မသန်းရွှေလဲအမျိုးမျိုးညင်းဆန်ရုန်းကန်သော်လဲလှောင်အိမ်ထဲမိနေတဲ့ငှက်သတ္တဝါပမာမျက်ရည်ကျငိုကျွေးနေသော်လဲ အချီးနှီးသာကိုဇော်ဝင်းသည်သူရဲ့လိုအင်ဆန္ဒပြည့်ဝရေးကိုသာအဓိကထားပြီးကျိုးစားနေသည်၊ “တိတ်ပါကွယ်မငိုပါနဲ့အကိုကညီမကိုတကယ်ချစ်နေလို့ပါ” ဆိုပြီးပါးနှစ်ဘက်ကိုမွှေးမွှေးပေး လိုက်ပါးစပ်ခြင်းတေ့၍စုတ်လိုက်လုပ်ပေးနေလေသည်၊ မသန်းရွှေမှာအပျိုတော်ဝင်စ ၁၆နှစ်အရွယ်အသက်နှင့်မလိုက်အောင်ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်မှာအ ဆင်ပြေပြီး။ရင်၃၁။ တင်၃၆လက်မရှိ၍ငါးရံ့ကိုယ်အနေအထားရှိလေတော့ကိုဇော်ဝင်းမပြောနဲ့စာရေးသူ။စာဖ တ်သူတွေရောသရေကျလောက်တဲ့အချိုးအဆစ်ပြေပြစ်သူတယောက်ဖြစ်သည်၊ ကိုဇော်ဝင်း၏အပြုအစုနှင့်အကြမ်းဖက်နေသည်ကိုမလွန်ဆန်နိုင်သောမသန်းရွှေခမျာမှာတောင်းပန်၍မ ရသည်ဖြစ်၍ငြိမ်နေလေသည်၊ ထိုအခါကိုဇော်ဝင်းသည်တဆင့်တက်၍မသန်းရွှေ၏အကôျကျယ်သီးများကိုတလုံးစီဖြုတ်ရင်းပါး နှစ်ဖက်ကိုမွှေးလိုက်ပါးစပ်ချင်းတေ့၍စုတ်လိုက်လုပ်ပေးရင်းပေါ်ထွက်လာသောမသန်းရွှေ၏ လက်အကြမ်းပုဂံအလုံးသာသာရှိသောဝင်းဝါဖေါင်းကြွနေသောနို့နှစ်လုံးကို တဘက်သောလက်ကအအားမပေးဘဲ ဖျစ်လိုက်ညှစ်ပလိုက်ပွတ်လိုက်အမျိုးမျိုးပြုစုပေးနေလေတော့မသန်းရွှေခမျာလူးလွန့်တုန်လှုပ်ရုန်းကန်လာရင်း“ လွှတ်ပါအကိုရယ်တော်ကြာမမလေးပြန်လာရင်အဆူခံနေရပါအုန်းမယ်” “အို ဒီအတွက်ဘာမှမပူပါနဲ့ကွယ်။ နင့်အမဟိုဘက်တိုက်မှာဖဲသွားကစားနေတာပါ။တော်တော် နဲ့ပြန်မလာပါဘူး”…

တော်ပါတော့ ဆရာ သမီး အမည်က ( လုံးလုံး ) နာမည်နဲ့ လိုက်အောင် ခန္ဓာကိုယ်က လုံးပြီး ငရံ ကိုယ်လုံး အရပ်က ၅ပေ၄လက်မ အများမြင်မှ အပျူ ိလို့ ထင်ရပေမဲ့ ယောက်ကျားနဲ့ ရှိတယ် ဆန္ဒတောင်း တ နေသမျှ လုံးယောက်ကျာ်းက လက်ဖျာခါခဲ့တဲ့ လုံးရဲ့ ရမ္မက်ဇော တွေက မထိမ်းနိုင် မတားနိုင်သလိုပေါ့ လုံးတို့ မှာ ကလေး ၃လ သားရှိတယ် လုပ်ငန်းက ရေလုပ်ငန်း ငါးဖမ်း စက်လှေနဲ့ ထွက်ရတယ် အင်းမှာ နေရာ တနေရာ ပေးပြီး နေခွင့်ပေးထားတယ်တနေ့ အင်းသူ အင်သားများကကဲ ” ” အားလုံးနားထောင်ကြပါ ဒီနေ့ မြို့က လုပ်ငန်း ပိုင်ရှင်…

ကျနော့ဘ၀ ရမက်ကြမ်း ကျနော် လူပျိုဘော်ဝင်ကာစ အသက် ၁၃ နှစ် ကျော်ကျော်လောက်အချိန်မှာ သူငယ်ချင်းတွေရဲ့ သင်ပြပေးမှုနဲ့ တကိုယ်ရေ လိင်စိတ် အာသာပြေမှုအတွက် လက်နဲ့ လုပ်တတ်လာတယ်။ ဖြစ်ပေါ်လာတဲ့ လိင်စိတ်ပေါ်၊ ပြီးမြောက်သွားမှုအပေါ် တော်တော်လေးကို သာယာလာမိတယ်။ ကျောင်းအိမ်သာရဲ့ နံရံတွေမှာ ရေးထားတဲ့ ကဗျာတိုလေး (တစ်နေ့ ၃ ခါ ကွင်းထုပါ၊ ကျန်းမာသန့်ရှင်း ရောဂါကင်း၊ လရည်လည်းကျ ဖီးလ်လည်းရ) အတိုင်း တစ်နေ့ကို ၃ ကြိမ်လောက် လက်နဲ့ အာသာဖြေဖြစ်တယ်ပေါ့။ စိတ်ထဲမှန်းတာကတော့ ကိုယ်နဲ့ ရွယ်တူ သူငယ်ချင်းတွေထဲ အပျိုဘော် စောစောဝင်ပြီး နို့ကြီး၊ ဖင်ကြီး ဖြစ်နေတဲ့ သူတွေကိုပေါ့။ ပြီးတော့ အတန်းကြီးတဲ့ အစ်မကြီးတွေကို၊ နာမည်ကြီး မင်းသမီး မော်ဒယ်ဂဲလ်တွေကိုပါ။ ဆရာမတွေကလည်း…

အတုမြင် အတတ်သင် ကျွန်တော့်နာမည်အာကာပါ အင်းစိန်မှာ နေတယ်အင်ဂျင်နီယာနဲ့ ဘွဲ့ရပေမယ့် အလုပ်ကတော့ကားပွဲစားဆိုတော့ဝင်ငွေလဲအသင့်အတင့်ပေါ့ လွန်ခဲ့တဲ့ ၁ နှစ်လောက်မှ အိမ်ထောင်ကျတာမွန်ပြည်နယ်ဘက်ကနေရန်ကုန်မှာစါရင်းကိုင်လာလုပ်နေတဲ့ ကောင်မလေးတစ်ယောက်နဲ့ပေါ့ကျွန်တော့်မိန်းမကအသက် ၁၀ နှစ်ငယ်တယ်အခုမှအသက်၂၃ နှစ် မွန်နဲ့ရှမ်းစပ်ထားတာအသားက ဖြူဝင်းပြီးကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ကလဲ မြင်သူငေးဘဲအပြင်တစ်ယောက်ထဲသွားရင်အပျိုုထင်ပြီးလိုက်ငန်းတဲ့သူများလို့သူ့အလုပ်အသွားအပြန်ကို ဖယ်ရီလုပ်ပေးနေရတယ်အရမ်းလှလွန်းလို့ကျွန်တော့တို့ရည်းစားစဖြစ်ပြီးနယ်ကျွံ့ခါစကအငန်းမရ၅ခါတောင်ဆွဲလိုက်တာနေမကောင်းဖြစ်ပြီး ဆေးခန်းပါပြလိုက်ရတယ်။ အခုတော့လဲ ၁ နှစ်ကျော်လာပြီဆိုတော့ တစ်ခါတစ်လေ သူကတောင် ကျွန်တော့်ကို ဦးဆောင်ချင်နေပြီ ကျွန်တော့ အသင်အပြကောင်းတာလဲ ပါတာပေါ့ နေတိုင်းလုပ်နေတော့အရင်လို ၃-၄ ချီမလုပ်နိုင်ပေမယ့် တစ်ရက်ကို တစ်ချီကောင်းကောင်းတော့ လုပ်ဖြစ်တယ် ကျွန်တော့်အတွက် ၁ ချီဆိုပေမယ့် သူ့ကို တော့ အနဲဆုံး ၂ ခါလောက်ပြီးအောင် လုပ်ပေးလိုက်တယ် မိန်းခလေးဆိုတာလဲအထင်သေးခံရမှာဆိုးလို့တာဟန်ဆောင်နေရတာ သူလဲ သွေးသားနဲ့ လူဆိုတော့ ကာမဆန္ဒဆိုတော့ရှိတာကိုး။ သူတို့က တစ်ခါတစ်ခါပြီးသွားရင် ကျွန်တော်တို့လို အားကုန်သွားတဲ့ သူမျိုးတွေမဟုတ်တော့…