မောင်မညှောင့်နဲ့ မ ဆောင့်မယ်

မောင်မညှောင့်နဲ့ မ ဆောင့်မယ် (စ/ဆုံး)

“အာနိုးရေ….ဟေ့ အာနိုး…”“ လာပြီ….အမရေ…”နွားစာစင်းနေသော အာနိုးအိမ်ဘေးမှ မပြေးရုံတမယ်လာခဲ့ပြီး….အိမ်ပေါ်သို့ လှမ်းတက်လိုက်တော့ မခင်အေးနှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင်မိသည်။“ နင့် ဦးလေးလည်း ပိုက်တဲရောက်ရင် ြဲပန်မလာတော့ဘူး…နင့်ပဲခိုင်းရမှာပ…ညနေစောင်းရင် မိုးရွ့ ပြန်လာမယ့်ပုံမပေါ်ဘူားလိမ့်မယ်ထင်တယ်….နင်…နွားတွေသွားသိမ်းချေတော့…နင့် ဦးလေးကတော…..”“ အခုပဲ သွားလိုက်တော့မယ်….အမ….”အာနိုးက အိမ်ရှေ့မျက်နှာစာ သံဇကာတွင်ချိတ်ထားသော ခမောက်ကို ဆွဲပြီး ထွက်သွားဆောင်းသည်။

မခင်အေး အိမ်ပေါက်ဝမှရပ်ကြည့်ရင်း ပြုံးမိသည်။ အာနိုင်းက ဖင်ပေါ့သည်။ သိတတ်သည်။ သည်လိုသူရင်းငှားမျိုးရထားတာ သူ့တို့အဖို့ကံကောင်းလှသည်။ ပြီးတော့ အာနိုးက တစ်ကောင်ကြွက် မခင်အေး ၏ယောက်ျား ကိုသန်းငွေ၏ အဖေ မခင်အေး၏ယောက္ခမအိမ်တွပြီးင် ငယ်ငယ်ထဲက နေလာကိုသန်းငွေ့ သူတို့ဆီလာပြီး သူရင်းငှားလုပ်နေတာဖြစ်သည်။နှင့် မခင်အေး အိမ်ထောင်ကျတောအသက်က (၁၅)နှစ်ခန့်သာရှိသေးသော်လည်း အာနိုးဆိုသော နာမည်ရအောင် သူ့ခန္ဓာကိုယ်က ထွားကြိုင်းလှသည်။ အခု ကိုသန်းငွေနှင့် မခင်အေးတို့ အိမ်ထောင်ကျပြီး (၂)နှစ်ခန့်အတွင်းမှာပင် အာနိုး တော်တော်ထွားလာသည်။

ဒီနှစ်ဆို ထွန်တုံးတောင်နိုင်နေချေပြီ။ မခင်အေးတို့တွင် လယ်ဧက (၂၀)ကျော် ရှိသည်။ လယ်တွေထွန်တုံးပိတ်ကတည်းက မခင်အေး၏ယောက်ျား ကိုသန်းငွေက ပိုက်ထဲသို့ စတဲချနေ သည်။ ဒီနှစ် ချောင်းရိုးတွ့င် လိုင်စင်ရသူက ကိုသန်းငွေ၏ သူငယ်ချင်း။ ဒီတောကိုသန်းငွေ တစ်ယောက် အရက်ပေါ၍ ပုစွန်ရွေ့။ အိမ်မှာက သူ့သူရင်းငှား အာနိုးကိုး ငါးရွေး မိန်းမတွေများသည့် ပိုက်ထဲမှ မပြန်တောယုံကြည်စိတ်ချတာလည်းပါသည်။ သူကိုယ်တိုင်က ပျော်ပျော်ပါးပါးနေတတ်တာလည်း ပါသည် ပေါ့။ကိုသန်းငွေက အသက်(၃၀)ခန့်သာရှိသော်လည်း အာနိုးက ငယ်ငယ်ထဲက အတူနေလာသူမို့ နှုတ်ကျိုးပြီး ဦးလေးဟုသာခေါ်သည်။

မခင်အေးကျတော့ အသက်(၂၇)နှစ်တောင်ရှိနေပြီဖြစ်ပေမယ့် အမ ဟုသာသူကခေါ်လေသည်။ အိမ်မှ ကွင်းထဲသို့ထွက်သွားသော အာနိုးတစ်ယောက် မြင်ကွင်းထဲမှ ပျောက် သွားတော့မှ မခင်အေးက အိမ်ထဲသို့လှမ်းဝင်ရန် ကြံလိုက်ရင်း ကောင်းကင်သို့မော့၍ ကြည့်လိုက်မိသည်။ တောင်ဘက်ဆီမှ မိုးရိပ်တို့က တက်စပြုနေပြီ။ သူမ အာနိုးကိုလွှတ်လိုက်သည်မှာ မှန်သွားသည်ဟုတွေး ရင်း မခင်အေးသည် အိမ်ပေါက်ဝသံဇကာတံခါးကိုပိတ်ကာ အိမ်ထဲသို့ပြန်၍ ဝင်ခဲ့လေသည်။ရွာမှနေ၍ကြည့်လျှင် တစ်ပြလောက်အကွာတွင် တောတန်းလေးတစ်ခုရှိသည်။ထိုတောတန်းလေးပတ်လည်တွင် စားကျက်ကောင်းသဖြင့် ရွာမှကျွဲနွားများကို လွှတ်ကြောင်းထားလေ့ရှိသည်။

အခုလည်း အာနိုးတစ်ယောက် ထိုတောတန်းလေးသို့ ရှေ့ရှု၍ လယ်ကွင်းများကိုဖြတ်ကာ လျှောက်လာခဲ့၏။ “ ဟောဟိုရှေ့မှာ….ဒီဖက်ပြန်လာနေကြတာ….အိမ်က ကောင်တွေလားမသိဘူး….” လမ်းခုလတ်အရောက် နွားတစ်စုပြန်လာနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ “ ဟုတ်တာပေါ့….အိမ်ကကောင်တွေပဲ…” ထိုအခိုက် မိုးကတဖြောက်ဖြောက်ကျလာသည်။ နွားသိမ်းဖို့တော့ မလိုတော့ဘူး။ မနေ့ကဦးလေး ကိုသန်းငြွေပြီးခူးလိုက်အုံးမှပ…. ဲမှိုစားချင်တယ်ပြောတယ်…။ ကုံတုန်း သွားအာနိုးတစ်ယောက် ရှေ့တွင်မဝေးတော့သော တောတန်းလေးဆီသို့ဆက်၍လာခဲ့သည်။ ထိုအ ခိုက် မိုးကသည်းထန်စွာရွဲပြီးတောလာသည်။

အာနိုးတောတန်းလေးသို့ အရောက်လာခ့သည်။့ သူမိုးခို နေကျ ညောင်ခေါင်းပေါက်ကြီး ရှိရာသို့ အပြေးအလွှားလာခဲ့သည်။ မိုးက တမိုးလုံးမဲမှောင်ပြီး သဲသထက် သဲလာသည်။“ ဟင်…ငါ့ အရင် ဘယ်သူရောက်နေတာလဲ….”ညောင်ပင်အခေါင်းပေါက်ကြီးရှိရာသို့ လှမ်း၍အမြင်ရတွင် လူတစ်ယောက် ငုတ်တုတ်လေးထိုင်နေ သည်ကို မိုးထဲလေထဲတွင် မသဲမကွဲ့မြင်လိုက်ရသည်။တွေ“ ဟင်…..ထွေးထွေး….” “ ဟင်….အာနိုး….” “ နင်….ဘာလာလုပ်တာလဲ….” “ ငါ မှိုလာခူးတာ….မိုးတွေဲသဲလာလို့ မပြန်နိုင်တော့တာ….ဒီမှာတကိုယ်လုံးလည်း ရွနေပြီဟာ…. ချမ်းလိုက်တာ ” ထွေးထွေးက မေးရိုက်သံလေးဖြင့် ပြောသည်။ ထွေးထွေးတို့တဲက တောတန်းလေးနှင့် ရွာအကြား ကွင်းထဲတွင်ရှိသည်။

တောတန်းလေးမှဆိုလျှင် တခေါ်လောက်သာဝေးသည်။“ အီး….ဟီး….ချမ်းလိုက်တာ အာနိုးရာ…”ထွေးထွေး တကိုယ်လုံး ခိုက်ခိုက်တုန်နေသည်။ အာနိုး ထွေးထွေးကို သေချာကြည့်လိုက်သည်။ တကိုယ်လုံးရွဲရွစိုနေ၍ အဝတ်အစားများက တကိုယ်လုံး ကိုယ်တွင် ကပ်နေသည်။ ထွေးထေးမှာ သူမ၏ လုံးလုံးတစ်တစ် ချစ်စရာကိုယ်လုံးလေးမှာ အတိုင်းသားလှပလျက်ရှိသည်။“ အား….ဟီး….ဟီး….လုပ်….လုပ်ပါအုံး….အာနိုးရ….ငါ…ငါ…ချမ်းလိုက်တာ…..အီး….ဟီး….”အာနိုး ဘာလုပ်ရမှန်းမသိ…ခြေမကိုင်မိ လက်မကိုင်မိ ဖြစ်နေသည်။“ နင့် အဝတ်တွေချွတ်ပြီး ညှစ် လိုက်ရင်ကောင်းမယ်….” “ ဟာ…..နင်…..နင် ကလဲ…”

ထိုအခိုက် လေကလည်း ကြမ်းလာသည်။ “ အာ…နိုး…အမလေး….ဟီး…ဟီး….ချမ်းလိုက်တာ….လုပ်….လုပ်ပါအုံး….” မထူးတော့ပြီ“ ကဲ….နင် မျက်စိတွေ မှိတ်ထားလိုက်….”ထွေးထွေးကလည်း ဘာမှစဉ်းစားမနေတော့….မျက်လုံးအစုံကို မှိတ်ချလိုက်သည်။ အာနိုး ထွေးထွေး၏ အဝတ်အစားတွေကို ချွ ွတ်သည်။ အဝတ်တွေရေညှစ်ရင်း အဝတ်အစားတေအားလုံးကျတ် သွားသော ထွေးထွေးကို ကြည့်ကာ အာနိုးတစ်ယောက် စိတ်တွေဖောက်ပြန်လာသည်။ ထွေးထွေး၏ ထိပ် ကလေးတွေ နီနေသော နို့လေးနှစ်လုံးက လိမ္မော်သီးခပ်ရွပြီးတော့ ထွေးထွေယ်ရွယ်လေးတွေလောက်ရှိ၏။ း၏ ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှ စိမ်းမြမြ အမွှေးလေးတွေနှင့် တောင်ပူစာခုံးခုံးလေး….နှုတ်ခမ်း နှစ်ခုက စေ့ကပ်၍ တင်းနေသည်။

“ဟင်း….ဟင်း….ချမ်း….ချမ်းသေးတယ်….”“ ငါ…ငါ…ဖက်ထားမယ်….”အာနိုး ထွေးထွေးကို ဘေးမှထိုင်၍ ဖက်လိုက်သည်။ ဗလကောင်းသော အာနိုး၏ ရင်ခွင်ထဲတွင် ထွေးထွေး၏ ကိုယ်လုံးလေးမှာ ပျောက်လုမတတ်ဖြစ်နေ၏။ အသားချင်းထိလိုက်ရတော့ အာနိုး၏ သွေး တွေက ဆူသထက်ဆူပွက်လာသည်။ အာနိုး၏ ရင်ခွ့ ထွေးထွေးမှာ ချမ်းတာတော့င်ထဲရောက်သားတောနည်းနည်းသက်သာသွားသည်။ ဒါပေမယ့် အာနိုး၏ ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှ အချောင်းကြီးက သူမ၏ ပေါင်ရင်း တွင် တင်ကာ ဆီးခုံကို ကန့်လန့်ဖြတ်ထိ၍နေသည်။ ယားတတ်သော ထွေးထွေိဖြစ်နေ၏။ ခး ယားကျိကျဏအကြာ ဘာကြောင့်မှန်းမသိ ထွေးထွေးတစ်ယောက် ဒီအချောင်းကြီးကို ပို၍ထိချင်သည့်သဘောဖြင့် သူမ၏ ခါးလေးကို ပို၍ဖိကပ်ပေးမိသည်။

အတွေ့အာရုံက နှစ်ယောက်စလုံးကို တနေရာတည်းတွင် ထိန်း ချုပ်ထားလိုက်ပြီ။“ ထွေးထွေး….ချမ်းသေးလား….”“ အင်း….နည်းနည်းတော့ ချမ်းသေးတယ်….”အာနိုး ထွေးထွေးကို ပြင်ဖက်ရန်အတွက် ကိုယ်ချင်းခွာလိုက်ရာမှ ငုံ့ကြည့်မိလိုက်တော့ ထွေးထွေး၏ ကိုယ်လုံးအရွေဖြစ်သားသော နို့လေးနှစ်လုံးက အာနိုး၏ မျက်လုံးထဲမှနေ၍ ခန္ဓာကိုယ်တ့ လှုပ်ကနွဲင်း ထိ ွဝင်၍သွားသည်။ အာနိုး သတိလက်လွတ်ဖြစ်ကာ ထွေးထွေး၏ နို့လေးတစ်လုံး ကို ငုံ့၍စို့ပစ်လိုက် သည်။“ အာ…..နင်…..နင်….ဘာ….ဘာလုပ်….”ပြောသာပြောသည်…ထွေးထွေးက မရုန်းဖယ်…သူမပြောလိုက်ကာမှ အာနိုးက ပို၍ဖိစုပ်လိုက် သည်။“ အာ….ဟေ့….အ….”ထွေးထွေးရင်ဘတ်လေးကော့တက်သွားသည်။ စောစောက ချမ်းတာတွေ ဘယ်ရောက်သွားမှန်း မသိဘဲ တကိုယ်လုံးဖြိုးဖြိုးဖျင်းဖျင်းဖြစ်ကာ တဖြေးဖြေးနှုံးကျလာသည်။ အာနိုးကလည်း ခေသူမဟုတ်ပါ။

လက်တွေ့မရှိပေမဲ့ ရွာလယ်က တိုးလှိုင်တို့ဗွီဒီယိုရုံတွင် သန်းခေါင်လောက်မှပြသည့် နိုင်ငံခြားအပြာကား တွေကို ခဏခဏကြည့်ဖူးထားသူဖြစ်သည်။အာနိုးက သူမ၏နို့လေးနောက်တစ်လုံးကို ပြောင်း၍အစုပ် ထွေးထွေးက အာနိုး၏ကိုယ်လုံးကြီးကို ပြန်ဖက်ထားလိုက်မိသည်။ ပြီးတော့ သူမ၏ ဆီးခုံကိုလာ၍ ထောက်နေသော အာနိုး၏ ဟာကြီးကလည်း တဆတ်ဆတ်ခုံးထနေသည်ကို ထွေးထွေးသတိထားမိသည်။ အပျိုမလေး ထွေးထွေးကလည်း လက်တွေ့ မရှိပေမယ့် အဖေနဲ့အမေတို့ အဝှါပြုကြတာကို မကြည့်ချင်မြင်လျက်သား မကြာခဏတွေ့မြင်ခ့ဖူးသူဖြစ် ဲသည်။အာနိုး ထွေးထွေးကို ပက်လက်လှန်လှဲလိုက်သည်။ ပြီးတွော့ သူ့ပုဆိုးကို ချတ်အချ ထွေးထွေးကပေါင်နှစ်လုံးကို ထောင်လိုက်သည်။

အာနိုး ဒူးထောက်၍ ဝင်ကာ လီးကို နှုတ်ခမ်းနှစ်ခုကြား တေ့၍ဖိချ သည်။“ အမေ့….အီး….အာနိုး….မလုပ်….မလုပ်ပါနဲ့ဟာ….”ပြောနေပေမယ့် ထွေးထွေး၏ပေါင်နှစ်လုံးက ပို၍ကားသားသည်။ တစ်ကြိမ်လည်းမဝင် နှစ်ကြိမ် လည်းမဝင် အာနိုး၏စိတ်တွေက ထရုံမဟုတ် ကြမ်းလာသည်။ ထွေးထွေး၏ စေ့ကပ်နေသော စောက်ပတ် နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ခုကို ဖြဲကာ ဟသွားတော့ လီးကိုတေ့ပြီး အတင်းဖိချလိုက်သည်။“ ဗြစ်….ဗြစ်….အမလေး….သေပါပြီ…အင့်….အီး….ဟီး….”နာလွန်း၍ ထွေးထွေးငိုချလိုက်သည်။ သူမ၏ အသားလေးတွေ တဆတ်ဆတ်တုန်နေသည်။ နှစ်ယောက်စလုံး မသိသည့်အချက်ကတော့ ထွေးထွေး၏ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းအောက်စပ်လေး တစ် လက်မလောက် ကွဲပြီး သွေးတွေထွက်လာသည်။

ဒါတင်မဟုတ် ထွေးထွေသွားး၏ စောက်ခေါင်းထဲမှ လည်း သွေးလေးတွေစီး၍ ထွက်လာသည်။ တကိုယ်လုံးတဆတ်ဆတ်တုန်ကာ ငိုနေသော ထွေးထွေးကြောင့် အာနိုးတစ်ယောက် ဘာလုပ်ရ မှန်းမသိအောင် ဖြစ်သွားသည်။ ထွေးထွေကြီးကို ဖိကပ်း၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့ တဆုံးဝင်နေသော လီးထားလိုက်ပြီး ထွေးထွေး၏ ကိုယ်လေးကို ငုံ့၍ ဖက်ထားလိုက်သည်။ ခဏတာငြိမ်ပြီးနေလိုက်တော့ နာကျင်တာတွေပြီး ပူနွေးတောင့်တင်းသန်မာလှသော လီးကြီး၏အတွေ့က ပို၍လာသည်။လျော့သွားအာနိုးမှာလည်း တဆုံးမြှုပ်နှံထားသော လီးကြီးကို ပတ်လည်ကြပ်ညပ်၍နေသော စောက်ပတ် သားနုနုလေးများက ဝိုင်းဝန်းဆုတ်နယ်ပေးသလို ဖြစ်လာသောကြောင့် မရိုးမရွဖြင့် မနေနိုင်ဖြစ်လာပြီး လီး ကြီးကို ဆွဲဆွဲထုတ်ပြီးဆောင့်သည်။

“ ဗြစ်….ဗြစ်….ပလွတ်….ဖွတ်…..အမေ့…..အား…..အမေ့….”ထွေးထွေး၏ ကိုယ်လုံးလေး တသိမ့်သိမ့်ဖြစ်နေသည် ကျွမ်းကျင်မှုမရှိသေး၍ အာနိုးက လီးကို တဆုံးထုတ်၍ မဆောင့်ဘဲ လက်နှစ်လုံးလောက် တဝက်လောက် ထုတ် ထုတ်ပြီးဆောင့်သည်။ ဘယ်လိုပဲ ဖြစ်ဖြစ် လီးကရှေ့တိုးနောက်ငင်ဖြင့် ရွေ့လျားနေလေတော့ လီးချောင်းကြီးတစ်ခုလုံးက စောက်ပတ်အ တွင်းသားလေးတွေကို တောက်လျှောက်ပွတ်တိုက်၍နေသဖြင့် နှစ်ယောက်စလုံးအရသာထူးနေကြသည်။ကိုယ်လုံးလေးတသိမ့်သိမ့်ဖြစ်ကာ ရှေ့တိုးနောက်ငင်ဖြင့် တလှုပ်လှုပ်ဖြစ်နေတော့ ခန္ဓာကိုယ် အ ပေါ်ယံမှ နို့အုံလေးနှစ်လုံးက ယမ်းခါ၍နေသည်။

လုပ်ရမှန်းသိ၍တော့မဟုတ် အာနိုးကထွေးထွေး၏ နို့အုံ နှစ်ဖက်ကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် လှမ်းဆွဲသည်။ နို့သီးရဲရဲလေးတွေကို လက်ညှိုးလက်မတို့ဖြင့် ညှပ်ကြည့် သည်။ အဆောင့်ကလည်း မပျက်ပေ။ ဘယ်အရာနှင့်မျှမတူအောင် အရသာထူးနေသူက ထွေးထွေပြင်းကြားကး။ တဟင်းဟင်း အသက်ရှုသံပြင်း တွေ့ချင်ဇောဖြင့် အာနိုးကို မျက်လုံးလေး ဖွင့် ဖွင့်ကြည့်ပြီး မျက်လုံးလေးလည်ကာ ပြန်မှိတ် မှိတ်သွားသည်။ ခံစားရခက်လာတော့ ထွေးထွေးတစ်ယောက် ခါးလေးကော့ကော့တက်လာသည်။ လီးကို တဝက်လောက် တဝက်လောက် ထုတ် ထုတ်ပြီး ဆောင့်နေရတာ အာနိုး စိတ်ထဲသိပ်ပြီး အားမရချင်တော့ ပေ။အာနိုးတကိုယ်လုံးလည်း ဆိမ့်၍ အရသာရှိလှသည်။ အာနိုး သူ့လီးချောင်းကြီးကို အဆုံးနီးပါး ထုတ်၍ ဆောင့်သည်။

ထိုသို့ဆောင့်လိုးလိုက်တိုင်း ထွေးထွေးမှာ ခါးလေးကော့တက်နေသည်။“ ပြွတ်….ဖွတ်….ဗြစ်….ဒုတ်….အာ…..အာနိုး…..ငါ…..ငါ…..ဘယ်လိုဖြစ်……ဗြစ်…..ဖွတ်…..”“ အင်း…..ထွေး….ထွေး….”အာနိုးဒီလောက်ပဲ ပြောလိုက်နိုင်သည်။ ထွေးထွေး တကိုယ်လုံး လူးပျံလာခိုက် အာနိုးက အသ ကုန် ငါးချက်လောက်ဆောင့်ပြီး လီးထိပ်မှ အရည်တွေကို တပြွတ်ပြွတ် ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်တော့သည်။ ထွေးထွေးက သူ့ကိုလှမ်း၍အဖက် အာနိုး တကိုယ်လုံးက ထွေးထွေး၏ ကိုယ်ပေါ်သို့မှောက်ကျသွားလေ တော့သည်။“ ကဲ…ဖယ်ပါအုံး….ဒီမှာ အသက်ရှုလို့တောင် မရဘူး….”ဒီတော့မှ အာနိုးက ထွေးထွေး၏ ကိုယ်ပေါ်မှ ထပြီး လီးကိုပါ စောက်ခေါင်းထဲါထဲ ချတ် လိုက်သည်။မှ တခွ“ သွား…အပြင်ထွက်နေ….ငါ အဝတ်တွေဝတ်အးမယ်….” ုံ“ နင်…ချမ်းသေးလား….”

“မသာကောင်….စကားမများနဲ့….အပြင်ထွက်နေပါဆို….”အာနိုးသူ့ပုဆိုးကို ကောက်ယူ၍ ညောင်ပင်အခေါင်းပေါက်ကြီးထဲမှ ထွက်လိုက်ရသည်။ စောစော ကတော့ ခံချင်တိုင်း အလိုးခံနေပြီး ခုမှမိန်းကလေးတွေများ ရှက်တော်မူနေကြသည်။ ဒါကို အာနိုးမသိ။ ဘယ်လိုလဲဟ ဟူသော အတွေးဖြင့်သာ စဉ်းစားရခက်နေသည်။ ခဏနေတော့ ထွေးထွေက အဝတ်အ စားစုံလင်စွာဖြင့် ညောင်ပင်အခေါင်းပေါက်ကြီးထဲပြင်သို့ထွက်လာသည်‘………‘”ကိုယ်လုံးလေးလှည့်ကာ အ“ အာနိုး….နင် ဒီကို ဘာလာလုပ်တာလဲ….” “ ငါ…မှို ခူးမလို့….” အာနိုး ထွေးထွေးမျက်နှာကို ရဲရွဲမကြည့်ရဲ…ထေးထွေးမှာလည်း ထိုနည်းတူ မျက်နှာလေးအောက် ငုံ့၍ ပြောနေသည်။

“နင်….မှို မခူးရသေးဖူးပေါ့….”“ အင်း….”“ ဒါဆိုရော့….အဝတ်ယူသွား….”ထွေးထွေးက ညောင်ပင်ခြေရင်းတွင်ချထားသော ပုခုံးတွင်လွယ်ရန်ကြိုးတပ်ထားသော တောင်း လေးအပြည့်မှိုတွေကို နှိုက်ပြီး အာနိုးကို လှမ်း၍ပေးသည်။ အာနိုးက သူ့ပုဆိုးခါးပုံစထဲ ထည့်သည်။“ ကဲ…အာနိုး….နင် ပြန်တော့….”“ ငါ နင့် ကို လိုက်ပို့အုံးမလားလို့….”“ မရှည်နဲပြန်တတ်တယ်….နင့်….ငါ့တဲ ငါပြန်နှင့်တော့….”အာနိုး လေးလေးပင်ပင်နှင့်ထ၍ ရွာကိုဦးတည်၍ လျှောက်သည်။ အာနိုးအတော်ဝေးဝေးရောက် သွားတော့မှ ထွေးထွေးက ညောင်မြစ်ဆုံကို လက်ထောက်၍ အားယူပြီးထသည်။ ပြီးတော့ မှိုတွေထည့် ထားသော တောင်းလေးကို လွယ်လိုက်ပြီး လျှေက်လှမ်းလိုက်သည်။ ထွေးထွေးတစ်ယောက် လမ်း လျှောက်တာ ကွတတနှင့် ထော့နင်းထော့နင်းဖြစ်နေသည်မဟုတ်ပါလား။

သူမကိုယ် သူမဒီလိုဖြစ်မည်ကို ခန့်မှန်းမိသော ထွေးထွေးက သူမဒီလိုပုံလျှောက်လှမ်းတာကို အာ နိုးမြင်တွေ့သွားမှာစိုး၍ အာနိုးကို အရင်ပြန်ခိုင်းခ့တာပင်ဖြစ်တော့သည်။ ဲကိုသန်းငွေ လွတ်ချင်တိုင်းလွတ်၍နေသည်။ ပိုက်တဲမှာစား ပိုက်တဲမှာအိပ်သည်။ မခင်အေး စိတ် ညစ်ရသည်။ သူက ယောက်ျား အကြောင်းမဟုတ်။ ပိုက်တဲ မှာက မိန်းမတွေပေါသည်။ မခင်အေးတို့ မိန်းမသားမှာသာ စိတ်ညစ်နေရသည်။ သန်းငြွေပန်မအိပ်တာ ရက် (၂၀)ကျော်ပြီ။ နေ့ခင်းဖက် ပြန်လာ တတ်သော်လည်း ခဏသာ။ အာနိုးကို ခိုင်းစရာ ရှိတာခိုင်း။ သူမကိုလည်း ပြောစရာရှိတာပြောပြီး ပြန် သွားတတ်သည်။ မခင်အေး စိတ်တွေ လေနေပြီ။

သူမ၏ လိုအပ်သော ဒုက္ခအတွက် ဘယ်လိုဖြေရှင်းရ မည်မှန်းမသိ။ ရေချိုးပြီးစ သနပ်ခါးလိမ်းနေသော မခင်အေးတစ်ယောက် တွေးမိပြီး စိတ်သောကရောက် နေခိုက် သူမ၏ ရှေ့မှ မှန်ထဲတွင် အရိပ်တစ်ခု တွေ့လိုက်သည်။ခပ်လှမ်းလှမ်းတွင်ထိုင်၍ နွားနဖားကြိုးအတက်ွကြိုးထိုးနေသော အာနိုးက သူမ၏ နောက်ကျော ကို ကွက်ကြည့်ကွက်ကြည့် လုပ်နေခြင်းပင်။ အာနိုးတစ်ယောက် ထဘီရင်လျားဖြင့် သနပ်ခါးထိုင်လိမ်းနေ သော မခင်အေးကို ခိုးကြောင်ခိုးဝှက်ကြည့်ရင်း သူနှင့်ကိုယ်ချင်းရင်းနှီးခဲ့ဖူးသော ထွေးထွေးနှင့် နှိုင်းယှဉ် ကြည့်နေမိသည်။ထွေးထွေးက သူနှင့် သက်တူရွယ်တူ အသက် (၁၅) (၁၆) လောက်သာရှိသည်။ တောသူတောင် သား အလုပ်ကြမ်းပါမရှောင်လုပ်နေကြရသူမို့ ခန္ဓာကိုယ်ကတော့ တောင့်တင်းသန်မာထွားကြိုင်းလှသည်။

ဒါပေမယ့် ထွေးထွေး၏ အလှက အပျိုပေါက် မပြည့်စုံသေးသောအလှ။ မခင်အေး ဆိုတာက အသက်က အစိတ်ပတ်ဝန်းကျင်ဆိုတော့ အလှက ပြည့်စုံနေပြီ။ ပြီးတော့ အိမ်ထောင်သည်။ အိမ်ထောင်သည်ဘဝဆို တာ က ယောက်ျားနှင့် သဟဇာတဖြစ်ကာ တည့်လျှင်တည့်သလို စိုပြေလန်းဆန်း၍ အလှတွေတိုးတတ် တာမျိုး။ ဒီတွော့ မခင်အေး၏ အလှက ထွေးထေး၏ အလှထက် ပိုသည်။ အာနိုး၏ အတွေးထဲ့ ဒါမျိုးတွေမရှိ။ အာနိုး စဉ်းစားမိသည်က ထွေးထွေတွင်တေားထက် မခင်အေး က ပို၍ကြည့်ကောင်းသည်။ ပြီးတော့ ထွေးထွေးကို ကြည့်ရ မြင်ရ တွေ့ရသည်ထက် မခင်အေးကို မြင်ရ တွေ့ရ ကြည့်ရသည်က သူ့စိတ်တွေပို၍ထလာသည်ဟု တွေးမိသည်။

ဒါပေမယ့် မစရဲ သူက သူရင်းငှား မခင်အေးက သူရင်းတိုင် ပြီးတော့ သူ့အပေါ်မိဘကဲ့သို့ ကောင်းသည်။ ဒီတော့ အာနိုးဘာမှမတတ်နိုင်။ ကြည့်၍သာနေရသည်။ ကြည့်တာတောင် ခိုးကြောင်ခိုးဝှက်ကြည့်ရသည်။ ဗြောင်မကြည့်ရဲပေ။့မတူဘဲ ငါ့ကို ဘာလို့တမျဲဒီကောင်လေး အရင်ကနဲိုးပြောင်းလာရတာလ။ ဟုတ်ပြီ။ အာနိုးဆိုတာ က ငါ သေဆိုသေ ရှင်ဆိုရှင်ရမဲ့သူပဲ။ ငါ့ သဘောပဲ။ အာနိုး သူမကိုကြည့်တာတွေ့ရပြီး မခင်အေး၏ စိတ် တွေက ပြောင်းလာရသည်။ ခြေထောက်ကိုဆင်း အာနိုးဘက်ကို ဘေးခေါင်းပြူ၍ အာနိုးရှိနေ ကြည့်နေ တာကို မသိချင်ယောင်ဆောင်၍ ထမီကို ပေါင်ရင်းထိဆွဲတင်ပြီး ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို သနပ်ခါး စိမ် ပြေနပြေလိမ်းပစ်လိုက်သည်။

မခင်အေး၏ ဖြူဖွေးတောင့်တင်းသော ပေါင်တံကြီးတွေက အာနိုးကို တ ဖက်ပြန်မလှည့်ဘဲ ငေးကြည့်မိသည်ထိ ဖြစ်သွားသည်။ဒါတင်မကသေး မခင်အေးက ရင်လျားထားသော ထဘီကို ဖြတ်ကနဲ ဖြည်ချကာ ရင်ဘတ်ကို သနပ်ခါး ကဗျာကယာပွတ်တိုက်ပေးသည်။ ကလေးမမေးသေးသော အိမ်ထောင်သည်၏ နို့ကြီးတွေက ဖွေးနု၍ ဖွံ့ထွားတင်းမာလှသည်။ လှစ်ကနဲ ခဏတာဖြစ်သော်လည်း အာနိုးတစ်ယောက် ဖင်ကြွပြီး ထရပ် တော့မလိုပင်ဖြစ်သွ့ ကြာရင်ခက်မည်။ားရသည်။ ဆက်ပြီးတော့လည်း အာနိုးထိုင်ပြီး မနေချင်တောထိုင်ရာမှထကာ အိမ်ဘေးသို့ဆင်းလာခဲ့သည်။ အိမ်ဘေးရောက်တောပုဆိုးကိုဖြည်ပြီး လီးကိုကြည့်သည်။လီးထိပ်တွင် အရေလေးတွေက စို့နေရုံမျှမက ညောင်စေးတန်းကာပင် ကျနေကြသေး၏။ဗြုံးကနဲ အာနိုးစိတ်ထတွင် ထွေးထွေးကို သတိရလိုက်သည်။

ဒဲါပေမယ့် သူချက်ချင်း ခေါင်းခါ လိုက်သည်။ မနေ့က ထွေးထွေးတို့တဲဆီ သူရောက်ခဲ့သည်။ ဘယ်သူမှမရှိဘဲ ထွေးထွေးတစ်ယောက်ထဲ သာရှိပေမယ့် ထွေးထွေးက “ နင်….ငါ့ ဆီမလာနဲ့အုံးဟာ….မတွေ့ချင်သေးဘူး ” ဟု သူ့ကို ပြောလိုက် သည် မဟုတ်ပါလား။ အာနိုး စိတ်ပျက်လက်ပျက်ဖြင့် အိမ်ဘေးရှိပျဉ်ချပ်ကွဲနေသဖြင့် မှောက်ထားသော နွားစာခွက်ကြီး ပေါ်တင်ွထိုင်၍ငိုင်နေလိုက်သည်။“ အာနိုး ရေ….ထမင်းစားမယ်ဟေ့…”ဘယ်မျှကြာသွားသည် မသိ။ အိမ်ပေါ်မှ မခင်အေး၏ ခေါ်သံကြားရမှ အာနိုးဖြတ်ကနဲ သတိထား မိလိုက်သည်။ မှောင်ရီပျိုးနေပြီ။“ လာပြီ….အမရေ…”ထမင်းစားရန် အိမ်ပေါ်သို့တက်လာသော အာနိုး အိမ်ပေါ်သို့ရောက်တော့ ထူးဆန်းသောမြင်ကွင်း ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ပြင်ထားသော ထမင်းပွဲ ပြီးတော့ ထမင်းပန်းကန်က နှစ်ချပ်။

ခါတိုင်းဆို သူတို့ စား ပြီးမှ အာနိုးက ကိုယ့် ပန်းကန်ကိုယ်ခူးပြီး စားရသည်။ အခုတော့….“ လက်ဆေးလေ….အာနိုး…..အမနဲ့ အတူတူစားရအောင် ”မီးဖိုထဲက ဟင်းပန်းကန်ကို ကိုင်၍ထွက်လာသော မခင်အေးကပြောသည်။ အာနိုး မီးဖိုထဲဝင်၍ လက်ဆေးသည်။ လက်ဆေးပြီး ထမင်းပဲကိုပြန်ရောက်တွော့ ထူးဆန်းတာကို ထပ်တွေ့ရပြန်သည်။ တ ဝက်လောက်ရှိသော အရက်ပုလင်းနှင့် ကိုင်းဖန်ခွက်တစ်လုံး ပြီးတော့ မတ်ခွက်တစ်ခွက်နှင့် ရေကအ ပြည့်။“ နင် ပင်လည်း ပင်ပန်းတယ်…ပြီးတော့ မိုးလည်းအေးတယ်….သောက်ချင်ရင် သောက်လိုက်… အမ… သရက်သီးမှည့်တွေ လှီးလိုက်အုံပြီးမှ အတူတူ ထမင်းစားကြတာပေါ့….”းမယ်….မခင်အေး မီးဖိုထဲသို့ ပြန်ဝင်သွားသည်။

အာနိုး အကြိုက်တွေ့ပြီ….ချထားသော ကြက်သားဟင်း နှင့် မြည်းကာ အရက်တစ်ပိုင်းကို ခဏအတွင်း ကုန်အောင် သောက်ပစ်လိုက်သည်။ သူအရက်သောက်၍ ပြီးလောက်မှ မခင်အေးက မီးဖိုထဲမှ လှီးထားသော သရက်သီးမှည့်ပန်းကန်ကို ကိုင်ပြီးထွက်လာကာ ထမင်းစားပျွဲက်နှာချင်းဆိုင်ကာ စားသည်။ပေါ်တွင်ချရင်း အာနိုးနှင့် မအိမ်ထဲတွင် ထွန်းထားသော ဘက်ထရီမီးရောင်က ပြပြလေး။ မခင်အေး၏ ကိုယ်မှ မွှေးပျံ့သောရ နံ့တို့က အာနိုး၏ အရက်ရှိန်ကို တိုးမြှင့်ပေးနေသယောင်။ အင်္ကျီမပါသော အာနိုး၏ ကိုယ်လုံးကြီးက လည်း မခင်အေး၏ သွေးတို့လှည့်ပတ်မှုကို မြန်ဆန်နေစေသည်။ မခင်အေး က ဟင်းတွေတပြုံကြီးကို အာနိုးပန်းကန်ထဲ ခပ်ထည့်ပေးပြီး ထမင်းစစားသည်။

မျက်လွှာချထားရာမှ တချက်တချက် အာနိုးကို ကြည့်ရင်းစားသည်။ မခင်အေးက သူ့ကိုကြည့်၍ စားနေချိန်တွင် အာနိုးက မျက်လွှာချထားသည်။ မခင်အေး မျက်လွှာချထားချိန်တွင် အာနိုးက သူမကို ကြည့်ရင်း ထမင်းစားသည်။ ထမင်းစားပြီးသွားတော့ အာနိုးက စားပြီးပန်းကန်တွေကို ဆေးရန်ထပ်သည်။“ နေ….နေ….အမ ဆေးလိုက်မယ်….မင်း လက်ဆေးတော့….ဟိုမှာ အမ ထန်းလျက်နဲ့ ရေနွေး ကြမ်းလုပ်ထားတယ်။ သွားသောက်ချေ။ ပြီးတော့ အင်္ကျီလည်း ဝတ်ထားအုံး မိုးအေးတယ်….” မခင်အေး အသံက ရှတတလေး။“ ဟုတ်ကဲ့….အမ…”အာနိုးက အင်္ကျီဝတ်ပြီး ထန်းလျက်နှင့် ရေနွေးကြမ်းကို အချိုတဲသည်။

ခဏနေတော့ မခင်အေး ကပါ ရောက်လာပြီး အာနိုးဘေးတွင် ထိမတတ်ထိုင်ကာ ထန်းလျက်ဖြင့် အချိုတဲသည်။“ အာနိုး….နင် နောက်ဖေးက ထင်းတဲမှာ မအိပ်နဲ့တော့….အိမ်ပေါ်မှာလာအိပ်….မိုးကောင်းတောငါ တစ်ယောက်ထဲ မနေရဲပြန်လာအိပ်မှ နင်ဘူး…နင့် ဦးလေးကလည်း ရှိတာမဟုတ်ဘူး….နင့် ဦးလေး ထင်းတဲပြန်အိပ်ပေါ့…..သူ မရှိရင် အိမ်ပေါ်မှာပဲ လာအိပ်….”“ ဟုတ်ကဲ့….အမ….”နှစ်ယောက်သား စကားမဆိုမိကြ။ တစ်ယောက်ခန္ဓာကိုယ်ကို တစ်ယောက်ခိုးကြည့်ရင်း အသက်ရှု သံတွေက ပြင်းလာရသည်။ အတော်လေးကြာတော့မှ မခင်အေး၏ စကားသံက ထွက်လာသည်။“ အာနိုး….တံခါးတွေပိတ်တော့ မိုးရွာလာပြီ….”အာနိုး ထိုင်ရာမှထပြီး အိမ်တံခါးတွေကို လိုက်ပိတ်သည်။

မခင်အေးက အာနိုးကို မျက်စေ့ဒေါက် ထောက်ကြည့်နေသည်။ ကြည့်နေသော သူမ၏ မျက်လုံးများက အရောင်တလက်လက်ဖြင့် ဖြစ်သည်။ တံ ခါးတွေပိတ်ပြီးသွားတော့ အာနိုးက မခင်အေး၏အနားတွင် လာထိုင်သည်။“ နင့် အိပ်ယာခင်းပေးဖို့ အခန်းထဲုံးrနဲခြင်ထောင်သွားယူလိုက်အုံးမယ်…..နင် ဖျာခင်းမှာ ခေါင်းအ့ ထား….ငါ ဘက်ထရီမီးယူသွားမယ်….” အာနိုးက ထောင်ထားသော သင်ဖြူးဖျာလိပ်ကို ဖြည်၍ ခင်းသည်။ မခင်အေးက ဘက်ထရီမီး ချောင်းနှင့် ဘက်ထရီအိုးကိုယူပြီး အတွင်းဖက်ရှိ သူမတို့၏ အိပ်ခန်းထဲဝင်သွားသည်။ မကြာမှီတွင် အိပ် ခန်းထဲမှ မခင်အေး၏ အသံက ထွက်လာသည်။“ အာနိုးရေ….ဒီမှာ လာယူဟေ့…”“ လာပြီ…အမ…”အာနိုး မခင်အေးတို့လင်မယား အိပ်ခန်းထဲသို့ဝင်သွားသည်။

အခန်းထဲတွင် ဘက်ထရီမီးက လင်း နေသည်။ သူရောက်သွ့ မခင်အေးက ပုဆစ်တုတ်ထိုင်ရင်း သူတို့၏ နှစ်ယောက်အိပ်မွှေ့ယာကြီားးတောအောက်မှ ဖျာကိုလှန်၍ ကြမ်းပြင်ကို ငုံ့၍ကြည့်နေသည်။ အာနိုးဖက်ကို နောက်ကျောပေးထားသော မခင် အေး ဖင်ဆုံကြီးက အယ်၍ လုံးတစ်နေသည်။ ဒါကို နောက်မှကြည့်ရင်း စောစောထဲက မခင်အေးနှင့် နေ ရင်း တထောင်ထောင်ဖြစ်နေသည့် အာနိုး၏ လီးက ပိုပြီး မာကြောတင်းထောင်လာသည်။“ အာနိုး ခဏ….ဒီမှာ ပုရွက်ဆိတ်တွေလား မသိဘူး…” အာနိုး မခင်အေး၏ အနားကို တိုးကပ်သွားပြီး ကားအယ်နေသော ဖင်ကြီးကို အနီးကပ်ကြည့်ရင်း ရင်တွေ တဒိန်းဒိန်းခုန်လာသည်။“ ဒီမှာဟ….”“ အမလေး….”ဒီမှာဟ ဆိုပြီး အာနိုးကိုမကြည့်ဘဲ နောက်ပြန်လက်ဖြင့် ပုတ်လိုက်သော မခင်အေး၏ လက်က တောင်မတ်နေသော အာနိုး၏လီးကြီးကို ခပ်ဆတ်ဆတ်ရိုက်မိသည်။

“အမလေး…” ဆိုပြီး ဗြုံးကနဲ လန့်လည်းလန့် နာလည်းနာသွားသော အာနိုးက လီးကိုပုဆိုးပေါ်မှအုပ်ကိုင်လိုက်ရင်း ကိုယ်က နောက်သို့ ယို့သွားသည်။“ ဟင်…ဘာဖြစ်သားလွဲ….”မခင်အေး ချက်ချင်းလှည့်ကြည့်ပြီး အာနိုး၏ လက်တဖက်ကို ဆွဲပြီးပြောသည်။“ ဟို….ဟို…..အမ….”“ တခုခုဖြစ်သွားရင်ခက်မယ်….အိပ်ယာပေါ်လှဲလိုက်….အမ ကြည့်ပေးမယ်….”မခင်အေးက အာနိုး၏ လီးနေရာကို ကြည့်၍ပြောသည်။ မခင်အေး၏ နှာသီးဖျားတစ်ခုလုံး နီမြန်း နေသည်ကို ဘက်ထရီမီးရောင်အောက်တွင် ထင်ထင်ရှားရှားမြင်နေရသည်။ အာနိုးက သူမကို ကြောင်၍ ကြည့်နေသည်။“ ကဲ….လှဲမှာ လှဲစမ်းပါဟာ….”မခင်အေးက လက်ကိုဆွဲ့ ကြီးပေါ်သို့၍ အတင်းလှဲခိုင်းတောအာနိုးက နှစ်ယောက်အိပ်မွေ့ယာပက်လက်လှဲချလိုက်သည်။

အာနိုး၏ ဘေးသို့ မခင်အေး ဒူးထောက်၍ထိုင်ချလိုက်ပြီး အာနိုး၏ ပုဆိုးကို ကွင်းလုံးကျွဲတ်ထွက်သွားအောင် ခြေဖျားမှနေ၍ ဆွချတ်ပစ်လိုက်သည်။ ထောင်းကနဲ ထွက်လာသော အာ နိုး၏ လီးက အသက်သာငယ်သော်လည်း သိပ်ပြီးတော့ ွ့ မဟုတ်လှပေ။သေးသေးကွေးကေးတောကိုသန်းငွေကြီးကို ငေးစိုက်ကြည့်၏ လီးလောက် မကြီးပေမယ့်လည်း စံချိန်တော့မှီသည်ဟု မခင်အေး လီးရင်း တွေးမိလိုက်သည်။ အာနိုး မျက်နှာကို လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ သူမလီးကြီးကို စိတ်ဝင်တစား ငေးစိုက် ကြည့်နေသည်အား သူက ကြည့်နေသည်။ မခင်အေး ရှက်သလိုဖြစ်သွားသည်။“ အာနိုး….နင့် မျက်လုံးတွေ မှိတ်ထား….”ပြောသည့်အတိုင်း အာနိုးက မျက်လုံးကို ချက်ချင်းမှိတ်လိုက်သည်။ မခင်အေး ပြုံးလိုက်ပြီး တောင်မတ်နေသော လီးကြီးဆီသို့ သူမ၏ လက်တဖက်ဖြင့် ကတုံကယင် လှမ်းဆုတ်လိုက်သည်။

အာနိုး ဆတ်ကနဲ ဖြစ်သွားသည်။ မခင်အေး တံတွေးတချက်ကြိတ်၍ မျိုချလိုက်သည်။ ပြီးတော့ လီးကြီးကို ခပ်ဖွ ဖွလေး ပွတ်ပေးရင်း မရိုးမရွဖြစ်လာကာ ကန်လက်တဖက်ဖြင့် အောက်မှ ဂွေးဥမဲကြီးကို ဖွဖွလျေးမဲလုံးလုံးဆုတ်ပေးသည်။ ဒီလိုအယုအယ အကိုင်အတွယ်မျိုး အာနိုး တစ်ခါမှ မခံစားဖူးခဲ့ မျက်လုံးနှစ်လုံးကို မှိတ်ရင်း အ သာမှိန်းနေသည်။ ထောင်မတ်နေသော လီးတန်ကြီးက ထိပ်ဝတွင် နှီးတပြားလောက် အရေခွံလန်နေ သည်။ မခင်အေး လီးပေါ်မှ အရေခွံကို အောက်သို့ခပ်ဖြေးဖြေးဆွချရင်း ထွက်လာသော လီးထိပ်နီနီကြီး ကို ဲကြည့်ကာ မရိုးမရြွဖစ်လာကာ နှုတ်ခမ်းကို ကိုက်လိုက်မိသည်။

မခင်အေး လီးဒစ်ကို ဆုတ်ကိုင်လိုက် ရင်းက လက်မဖြင့် လီးခေါင်းကြီးကို ဖွဖွလေးဖိ၍ ပွတ်လိုက်သည်။ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ဟလိုက်ရာမှ အာနိုးကော့တက်သွားသည်။ လက်တဖက်က လီးကိုပွတ်ပေးရင်း မခင်အေး၏ ကျန်လက်တဖက်က ကြွက်သားအမြှောင်းလိုက်ထနေသော အာနိုး၏ ပေါင်တံကြီးကို မချင့်မ ရဲဖြင့် လိုက်ဆုတ်နေသည်။ အုံမထူသေးသော်လည်း သန်စွမ်းလှသည့် လမွှေးများကို လက်ချောင်းလေး တွေဖြင့် ထိုးဖွလိုက်သေးသည်။ လီးကြီးက မခင်အေး၏ လက်ထဲတွင် စောစောကထက် သိသိသာသာ ကြီး မာကြော၍လာရုံမျှမက လီးထိပ်တွင် အရည်ကြည်လေးတွေ စို့လာသည်။ အရိုင်းလေးကို စိတ်ပါလာ အောင် မနည်းလုပ်ရမည်ဟု ထင်ထားသော မခင်အေး ပျော်သွားသည်။“ နာသေးလား….ဘယ်…ဘယ်လိုနေသေးလဲ…”“ မနာတော့ဘူး….ကောင်း….တယ်….”မခင်အေး ပြုံးလိုက်မိသည်။

“ အမလေး….”“ ဟင်….အမ…ဘာဖြစ်တာလ…”ဲအရသာရှိနေခိုက် မခင်အေး က အလန့်တကြား ကိုယ်လုံးကိုခါလိုက်သဖြင့် လန့်သွားသော အာနိုး ထ၍ ထိုင်လိုက်သည်။“ ပုရွက်ဆိတ်တွေ….ပုရွက်ဆိတ်တွေ…”ပြောရင်း မခင်အေးက သူမ၏ အကျ ၤွီတွေကို ချတ်ပစ်လိုက်သည်။ “ ပွတ်ပေးစမ်းပါဟ…..ပုရွက်ဆိတ်တွေ တက်နေတယ်…” မခင်အေး၏ကိုယ်လုံးဖြူဖြူလေးကိုလက်တဖက်ဖြင့်လှမ်းဖက်လိုက်ပြီးအာနိုးက အကျ ၤီကျွတ်သွား သော မခင်အေး၏ အပေါ်ပိုင်းကို လက်ဖဝါးဖြင့်ပွတ်ပေး၏။ ပွတ်ရင်း နို့နှစ်လုံးကို ကိုင်မိလိုက်ရင်း ဘာကို မှမစဉ်းစားတော့ဘဲ နို့ကိုငုံ့၍ စုပ်တော့သည်။ မခင်အေး ရင်ဘတ်ကို ကော့ပေးရင်း နို့စို့နေသော အာနိုး၏ လည်ပင်းကို လက်တဖက်ဖြင့်ဖက်ရင်း အာနိုး၏ ခေါင်းကို သူမ၏ ရင်ဘတ်သို့ဖိကပ်ပေးထားသည်။

အာနိုး နို့တစ်လုံးပြီး တစ်လုံးစို့သည်။ ပြီးတော့ လက်ကထိုင်ထားသော မခင်အေး၏ ဖင်ဆုံကြီးတွေကို လှမ်း၍ ကိုင်ကာ ညှစ်လိုက်သေးသည်။ မခင်အေးတစ်ယောက် အပျိုမလေးသဖွယ် အသားလေးတွေ တဆတ် ဆတ်တုန်လာသည်။“ နေ…နေအုံး…အာနိုး….ပုရွက်ဆိတ်က အောက်ကို ဝင်ပြန်ပြီ….” အာနိုးခေါင်းက သူမ၏ ရင်ဘတ်မှ ခွာသွားတော့ မခင်အေး ခွဲါးမှ ထဘီကိုဆွချတ်လိုက်ပြီး ပက်လက် လှန်လှဲလိုက်သည်။ ပေါင်တစ်ချောင်းကိုလည်း ထောင်၍ ကားလိုက်သည်။“ ပွတ်ပါဟဲ့….အာနိုးရဲ့….”စိတ်ထနေသော အာနိုး မခင်အေး၏ အမွှေးမဲတွေဖုံးနေသော စောက်ဖုတ်ကြီးကို အတင်းဖိ၍ပွတ် သည်။ သူရင်းတိုင်နှင့် သူရင်းငှားကြားတွင် ကာထားသော သူတို့နှစ်ယောက်ကြားမှ တံတိုင်းက ကြိုး ပေါက်သွားချေပြီ။

“အဲ…အ…အဒီထိပ်ကို ကိုက်သွားတယ်….ဖိပွတ်စမ်း….”အာနိုးက ပြူးထွက်နေသော စောက်စေ့ကို ဖိ၍ ဖိ၍ ပွတ်ပစ်လိုက်သည်။ မခင်အေး ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ ခါသွားရင်း စောက်ရည်ကြည်တွေ စိမ့်ထွက်လာသည်။“ အထဲ….အထဲကိုဝင်သာွးပြီ….လက်ခလယ်နဲ့ ထိုးထည့်ပြီး စမ်း…စမ်း…”“ ဟုတ်ပြီ…..ဟုတ်ပြီ….ဘေးတွေကို လက်ထိပ်နဲ့ ကော် ကော်ပြီးစမ်း…..”အာနိုးက စောက်ခေါင်းထဲ လက်ခလယ်ထိုးထည့်ကာ မွှေပွတ်ပွတ်ရင်း လက်ထိပ်ဖြင့် စောက် ခေါင်းအတွပြီးင်းသားတွေကို ပွတ်၍ ပွတ်၍ စမ်းသည်။ မခင်အေး ကော့ကနဲ ကော့ကနဲ တက်တက်သွားစောက်ရည်တွေက ထပ်ပြီးစိမ့်ထွက်လာသည်။ စောက်ဖုတ်ကြီးကလည်း မြင်မကောင်းအောင် ဖေါင်း၍ ခုံးထလာသည်။“ တော်….တော်ပြီ…”အာနိုးက လက်ကို စောက်ခေါင်းထဲမှ ထုတ်ကာ နောက်သို့ ကိုယ်ကို ယို့လိုက်သည်။ မခင်အေးက လှဲနေရာမှ ဆတ်ကနဲထိုင်၍ ဘာမပြော ညာမပြောဖြင့် အာနိုးကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင်ဖက်၍ နမ်းသည်။

ဒီ တော့ အာနိုးက မခင်အေးကို တအားဖက်ကာ ပြန်နမ်းသည်။ အာနိုးစိတ်တွေ မထိန်းနိုင်တော့။ မခင်အေး ၏ ပခုံးနှစ်ဖက်ကို ကိုင်ကာ နောက်သို့ ခပ်ဖြေးဖြေးတွန်းလှဲသည်။ မခင်အေးက ရုန်းသည်။“ အာ…အာနိုး….အကျ ၤီချတ်လိုက်….” ွအာနိုး အင်္ကျီကို အမြန်ချတ်လိုက်သည်။ နှစ်ယောက်စလုံး ဝတ်လစ်စလစ်ဖြစ်သွားသည်။ မခင်အေး ွအာနိုးကို လှမ်းဖက်လိုက်ပြီး ဖုထစ်နေသော ရင်အုံကြီးကို နှုတ်ခမ်းဖျားလေးဖြင့် စုပ်ပြီးနမ်း သည်။ ပြီးတော့ အာနိုးကို ဖက်ပြီး ပက်လက်လှန်လှဲပေးလိုက်သည်။မိုးပေါ်ထောင်နေသော လီးကြီးက တောင့်တင်းလန်းသဖြင့် တဆတ်ဆတ်ဖြစ်နေသည်။ လီးထိပ်မှ ွအရည်လေးတွေက ညောင်စေးတန်း၍ကျနေပြီ။ မခင်အေး လီးကြီးကို နှုတ်ခမ်းဖျားလေးဖြင့် တစ်ချက်နမ်း လိုက်ရင်း လီးကြီးကို မချင့်မရဲဖြင့် ညှစ်ကိုင်ရင်း အာနိုးပေါ်သို့ ခွတက်သည်။

ကုန်းကုန်းကွဖြင့် စောက်ပတ်ဝတင် လီးထိပ်ကိုတေ့ရင်း စောက်စေ့ကို လီးထိပ် ဖြင့်ကွအနေအထာွးသုံးလေးချက်ပွပြီးတော့မှ တဖြေးဖြေးချင်း ထိုင်ချရင်း မခင်အေး၏ မျက်လုံးများ ကတ်လိုက်သေးသည်။ စင်းကျသွားသည်။ လီးတဆုံးဝင်သွားသည်နှင့် မခင်အေးက ဒူးထောက်ချလိုက်ပြီး အာနိုးကို ငုံ့၍ဖက် ကာ ဖုထစ်နေသော ရင်ဘတ်ကြီးပေါ် မျက်နှာအပ်ရင်း ဖင်ကြွ၍ ဆောင့်၏။“ ဗြစ်…ဗြစ်…ပြွတ်…ဖွတ်….ဗြစ်…ဒုတ်….ပလွတ်….”“ ဟင်း…ဟင်း…အာနိုး ရယ်…”မခင်အေးက တစ်ချက်ခြင်း ခပ်မှန်မှန်ဆောင့်လိုက် အားမလိုအားမရဖြစ်လာခိုက် ခပ်ပြင်းပြင်း ခပ် သွက်သွက်ဖြင့်လိုးသည်။ မခင်အေး ဆောင့်လိုးတာက ရိုးရိုးမလိုး။ လီးကို စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းနှစ်ခုဖြင့် အ တင်းညှပ်ပြီး လိုးသည်။

မခင်အေးက အအိုဆိုပေမယ့် အပျိုမ ထွေးထွေး၏ စောက်ပတ်ထက်ပိုပြီး အရသာရှိကြောင်း အာနိုး တွေးမိသည်။ ခင်တွယ်စိတ်က မခင်အေးကို ပိုသွားသည်။ ပြီးတော့ စောက်ပတ် ဝဖြင့် လီးအရင်းဆီးခုံကိုဖိကပ်ကာ စကောဝိုင်းလှည့်ပေးလိုက်သေးသည်။“ အာ….အင်း……မမ……အ…..”အာနိုး ဆတ်ဆတ်ခါသွားသည်။“ ကောင်းရဲ့လား…..ဟင်…..အာနိုး…..”“ ကောင်းတယ်…..”“ မမလည်း သိပ်ကောင်းတာပဲ….မောင်လေးရာ…..ကော့ပြီးအောက်ကနေ ပြန်ဆောင့်…..ဟုတ်ပြီ …… ဟုတ်ပြီ…..အင်း…..ဟင်း……”မခင်အေး တစ်ချက်ခြင်းမဆောင့်တော့။ ခပ်ပြင်းပြင်းဖြင့် သွက်သွက်ကြီးကို ဆောင့်နေသည်။ နှစ် ယောက်စလုံး တရှူးရှူးဖြင့် အသက်ရှုပြင်းလာရုံမျှမက အပေါ်က ဆောင့်လိုးနေသော မခင်အေး မောလာ သည်။

ဒါပေမယ့် သူမ၏ ဆောင့်လိုးချက်ကို မလျှော့ အံကိုကြိတ်၍ ဝမ်းခေါင်းသံ တအင်းအင်းဖြင့် ဆောင့် လိုးသည်။ မခင်အေး၏ လက်နှစ်ဖက်ကလည်း မချင့်မရဲဖြင့် အာနိုး၏ လက်မောင်းအိုးကြီးတွေကို ဖြစ်ညှစ်သည်။ ရင်ဘတ်ကြီးကို နှုတ်ခမ်းဖြင့် စုပ်စုပ်နမ်းရင်း အသကုန်ဆောင့်သည်။

“ ဗြစ်……ဗြစ်…ပြတ်….ဖွတ်…..ဒုတ်…..ပလွတ်…..ဟ…..အ….ဟင်း….”စောစောက နှူးနှပ်တာကြာထားသဖြင့် မထိန်းနိုင်တော့ပါ။ နောက်တစ်ချီမှ ခပ်ကြာကြာလေးခံ တော့မည်ဟု တွေးရင်း မခင်အေး စိတ်ကိုလျှော့ကာ အသကုန်ဆောင့်၍ လိုးလိုက်စဉ် အီးကနဲ အီးကနဲ ဖြစ်ကာ အာနိုး၏ လီးထိပ်မှ သုတ်ရည်များပန်းထွက်လာခိုက် မခင်အေး မှာလည်း စောက်ပတ်ထမှ သုတ် ဲရည်တွေ ဒလဟော ပန်းထုတ်လိုက်ကာ အာနိုး၏ ဆီးခုံပေါ်သို့ သုတ်ရည်များ စီးကျလာပြီး တကျတ်ွကျွတ်စုပ်သပ်ရင်း ပျော့ခေကာ ကျသွားလေတော့သည်။

ပြီးပါပြီ

 

Zawgyi

 

ေမာင္မေညွာင့္နဲ႕ မ ေဆာင့္မယ္ (စ/ဆုံး)

“အာနိုးေရ….ေဟ့ အာနိုး…”“ လာၿပီ….အမေရ…”ႏြားစာစင္းေနေသာ အာနိုးအိမ္ေဘးမွ မေျပး႐ုံတမယ္လာခဲ့ၿပီး….အိမ္ေပၚသို႔ လွမ္းတက္လိုက္ေတာ့ မခင္ေအးႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မိသည္။“ နင့္ ဦးေလးလည္း ပိုက္တဲေရာက္ရင္ ျဲပန္မလာေတာ့ဘူး…နင့္ပဲခိုင္းရမွာပ…ညေနေစာင္းရင္ မိုး႐ြ႕ ျပန္လာမယ့္ပုံမေပၚဘူားလိမ့္မယ္ထင္တယ္….နင္…ႏြားေတြသြားသိမ္းေခ်ေတာ့…နင့္ ဦးေလးကေတာ…..”“ အခုပဲ သြားလိုက္ေတာ့မယ္….အမ….”အာနိုးက အိမ္ေရွ႕မ်က္ႏွာစာ သံဇကာတြင္ခ်ိတ္ထားေသာ ခေမာက္ကို ဆြဲၿပီး ထြက္သြားေဆာင္းသည္။

မခင္ေအး အိမ္ေပါက္ဝမွရပ္ၾကည့္ရင္း ၿပဳံးမိသည္။ အာနိုင္းက ဖင္ေပါ့သည္။ သိတတ္သည္။ သည္လိုသူရင္းငွားမ်ိဳးရထားတာ သူ႕တို႔အဖို႔ကံေကာင္းလွသည္။ ၿပီးေတာ့ အာနိုးက တစ္ေကာင္ႂကြက္ မခင္ေအး ၏ေယာက္်ား ကိုသန္းေငြ၏ အေဖ မခင္ေအး၏ေယာကၡမအိမ္တြၿပီးင္ ငယ္ငယ္ထဲက ေနလာကိုသန္းေငြ႕ သူတို႔ဆီလာၿပီး သူရင္းငွားလုပ္ေနတာျဖစ္သည္။ႏွင့္ မခင္ေအး အိမ္ေထာင္က်ေတာအသက္က (၁၅)ႏွစ္ခန႔္သာရွိေသးေသာ္လည္း အာနိုးဆိုေသာ နာမည္ရေအာင္ သူ႕ခႏၶာကိုယ္က ထြားႀကိဳင္းလွသည္။ အခု ကိုသန္းေငြႏွင့္ မခင္ေအးတို႔ အိမ္ေထာင္က်ၿပီး (၂)ႏွစ္ခန႔္အတြင္းမွာပင္ အာနိုး ေတာ္ေတာ္ထြားလာသည္။

ဒီႏွစ္ဆို ထြန္တုံးေတာင္နိုင္ေနေခ်ၿပီ။ မခင္ေအးတို႔တြင္ လယ္ဧက (၂၀)ေက်ာ္ ရွိသည္။ လယ္ေတြထြန္တုံးပိတ္ကတည္းက မခင္ေအး၏ေယာက္်ား ကိုသန္းေငြက ပိုက္ထဲသို႔ စတဲခ်ေန သည္။ ဒီႏွစ္ ေခ်ာင္းရိုးတြ႕င္ လိုင္စင္ရသူက ကိုသန္းေငြ၏ သူငယ္ခ်င္း။ ဒီေတာကိုသန္းေငြ တစ္ေယာက္ အရက္ေပါ၍ ပုစြန္ေ႐ြ႕။ အိမ္မွာက သူ႕သူရင္းငွား အာနိုးကိုး ငါးေ႐ြး မိန္းမေတြမ်ားသည့္ ပိုက္ထဲမွ မျပန္ေတာယုံၾကည္စိတ္ခ်တာလည္းပါသည္။ သူကိုယ္တိုင္က ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးေနတတ္တာလည္း ပါသည္ ေပါ့။ကိုသန္းေငြက အသက္(၃၀)ခန႔္သာရွိေသာ္လည္း အာနိုးက ငယ္ငယ္ထဲက အတူေနလာသူမို႔ ႏႈတ္က်ိဳးၿပီး ဦးေလးဟုသာေခၚသည္။

မခင္ေအးက်ေတာ့ အသက္(၂၇)ႏွစ္ေတာင္ရွိေနၿပီျဖစ္ေပမယ့္ အမ ဟုသာသူကေခၚေလသည္။ အိမ္မွ ကြင္းထဲသို႔ထြက္သြားေသာ အာနိုးတစ္ေယာက္ ျမင္ကြင္းထဲမွ ေပ်ာက္ သြားေတာ့မွ မခင္ေအးက အိမ္ထဲသို႔လွမ္းဝင္ရန္ ႀကံလိုက္ရင္း ေကာင္းကင္သို႔ေမာ့၍ ၾကည့္လိုက္မိသည္။ ေတာင္ဘက္ဆီမွ မိုးရိပ္တို႔က တက္စျပဳေနၿပီ။ သူမ အာနိုးကိုလႊတ္လိုက္သည္မွာ မွန္သြားသည္ဟုေတြး ရင္း မခင္ေအးသည္ အိမ္ေပါက္ဝသံဇကာတံခါးကိုပိတ္ကာ အိမ္ထဲသို႔ျပန္၍ ဝင္ခဲ့ေလသည္။႐ြာမွေန၍ၾကည့္လွ်င္ တစ္ျပေလာက္အကြာတြင္ ေတာတန္းေလးတစ္ခုရွိသည္။ထိုေတာတန္းေလးပတ္လည္တြင္ စားက်က္ေကာင္းသျဖင့္ ႐ြာမွကြၽဲႏြားမ်ားကို လႊတ္ေၾကာင္းထားေလ့ရွိသည္။

အခုလည္း အာနိုးတစ္ေယာက္ ထိုေတာတန္းေလးသို႔ ေရွ႕ရႈ၍ လယ္ကြင္းမ်ားကိုျဖတ္ကာ ေလွ်ာက္လာခဲ့၏။ “ ေဟာဟိုေရွ႕မွာ….ဒီဖက္ျပန္လာေနၾကတာ….အိမ္က ေကာင္ေတြလားမသိဘူး….” လမ္းခုလတ္အေရာက္ ႏြားတစ္စုျပန္လာေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ “ ဟုတ္တာေပါ့….အိမ္ကေကာင္ေတြပဲ…” ထိုအခိုက္ မိုးကတေျဖာက္ေျဖာက္က်လာသည္။ ႏြားသိမ္းဖို႔ေတာ့ မလိုေတာ့ဘူး။ မေန႕ကဦးေလး ကိုသန္းေႁငြၿပီးခူးလိုက္အုံးမွပ…. ဲမွိုစားခ်င္တယ္ေျပာတယ္…။ ကုံတုန္း သြားအာနိုးတစ္ေယာက္ ေရွ႕တြင္မေဝးေတာ့ေသာ ေတာတန္းေလးဆီသို႔ဆက္၍လာခဲ့သည္။ ထိုအ ခိုက္ မိုးကသည္းထန္စြာ႐ြဲၿပီးေတာလာသည္။

အာနိုးေတာတန္းေလးသို႔ အေရာက္လာခ့သည္။့ သူမိုးခို ေနက် ေညာင္ေခါင္းေပါက္ႀကီး ရွိရာသို႔ အေျပးအလႊားလာခဲ့သည္။ မိုးက တမိုးလုံးမဲေမွာင္ၿပီး သဲသထက္ သဲလာသည္။“ ဟင္…ငါ့ အရင္ ဘယ္သူေရာက္ေနတာလဲ….”ေညာင္ပင္အေခါင္းေပါက္ႀကီးရွိရာသို႔ လွမ္း၍အျမင္ရတြင္ လူတစ္ေယာက္ ငုတ္တုတ္ေလးထိုင္ေန သည္ကို မိုးထဲေလထဲတြင္ မသဲမကြဲ႕ျမင္လိုက္ရသည္။ေတြ“ ဟင္…..ေထြးေထြး….” “ ဟင္….အာနိုး….” “ နင္….ဘာလာလုပ္တာလဲ….” “ ငါ မွိုလာခူးတာ….မိုးေတြဲသဲလာလို႔ မျပန္နိုင္ေတာ့တာ….ဒီမွာတကိုယ္လုံးလည္း ႐ြေနၿပီဟာ…. ခ်မ္းလိုက္တာ ” ေထြးေထြးက ေမးရိုက္သံေလးျဖင့္ ေျပာသည္။ ေထြးေထြးတို႔တဲက ေတာတန္းေလးႏွင့္ ႐ြာအၾကား ကြင္းထဲတြင္ရွိသည္။

ေတာတန္းေလးမွဆိုလွ်င္ တေခၚေလာက္သာေဝးသည္။“ အီး….ဟီး….ခ်မ္းလိုက္တာ အာနိုးရာ…”ေထြးေထြး တကိုယ္လုံး ခိုက္ခိုက္တုန္ေနသည္။ အာနိုး ေထြးေထြးကို ေသခ်ာၾကည့္လိုက္သည္။ တကိုယ္လုံး႐ြဲ႐ြစိုေန၍ အဝတ္အစားမ်ားက တကိုယ္လုံး ကိုယ္တြင္ ကပ္ေနသည္။ ေထြးေထးမွာ သူမ၏ လုံးလုံးတစ္တစ္ ခ်စ္စရာကိုယ္လုံးေလးမွာ အတိုင္းသားလွပလ်က္ရွိသည္။“ အား….ဟီး….ဟီး….လုပ္….လုပ္ပါအုံး….အာနိုးရ….ငါ…ငါ…ခ်မ္းလိုက္တာ…..အီး….ဟီး….”အာနိုး ဘာလုပ္ရမွန္းမသိ…ေျခမကိုင္မိ လက္မကိုင္မိ ျဖစ္ေနသည္။“ နင့္ အဝတ္ေတြခြၽတ္ၿပီး ညွစ္ လိုက္ရင္ေကာင္းမယ္….” “ ဟာ…..နင္…..နင္ ကလဲ…”

ထိုအခိုက္ ေလကလည္း ၾကမ္းလာသည္။ “ အာ…နိုး…အမေလး….ဟီး…ဟီး….ခ်မ္းလိုက္တာ….လုပ္….လုပ္ပါအုံး….” မထူးေတာ့ၿပီ“ ကဲ….နင္ မ်က္စိေတြ မွိတ္ထားလိုက္….”ေထြးေထြးကလည္း ဘာမွစဥ္းစားမေနေတာ့….မ်က္လုံးအစုံကို မွိတ္ခ်လိဳက္သည္။ အာနိုး ေထြးေထြး၏ အဝတ္အစားေတြကို ခြၽ ြတ္သည္။ အဝတ္ေတြေရညွစ္ရင္း အဝတ္အစားေတအားလုံးက်တ္ သြားေသာ ေထြးေထြးကို ၾကည့္ကာ အာနိုးတစ္ေယာက္ စိတ္ေတြေဖာက္ျပန္လာသည္။ ေထြးေထြး၏ ထိပ္ ကေလးေတြ နီေနေသာ နို႔ေလးႏွစ္လုံးက လိေမၼာ္သီးခပ္႐ြၿပီးေတာ့ ေထြးေထြယ္႐ြယ္ေလးေတြေလာက္ရွိ၏။ း၏ ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားမွ စိမ္းျမျမ အေမႊးေလးေတြႏွင့္ ေတာင္ပူစာခုံးခုံးေလး….ႏႈတ္ခမ္း ႏွစ္ခုက ေစ့ကပ္၍ တင္းေနသည္။

“ဟင္း….ဟင္း….ခ်မ္း….ခ်မ္းေသးတယ္….”“ ငါ…ငါ…ဖက္ထားမယ္….”အာနိုး ေထြးေထြးကို ေဘးမွထိုင္၍ ဖက္လိုက္သည္။ ဗလေကာင္းေသာ အာနိုး၏ ရင္ခြင္ထဲတြင္ ေထြးေထြး၏ ကိုယ္လုံးေလးမွာ ေပ်ာက္လုမတတ္ျဖစ္ေန၏။ အသားခ်င္းထိလိုက္ရေတာ့ အာနိုး၏ ေသြး ေတြက ဆူသထက္ဆူပြက္လာသည္။ အာနိုး၏ ရင္ခြ႕ ေထြးေထြးမွာ ခ်မ္းတာေတာ့င္ထဲေရာက္သားေတာနည္းနည္းသက္သာသြားသည္။ ဒါေပမယ့္ အာနိုး၏ ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားမွ အေခ်ာင္းႀကီးက သူမ၏ ေပါင္ရင္း တြင္ တင္ကာ ဆီးခုံကို ကန႔္လန႔္ျဖတ္ထိ၍ေနသည္။ ယားတတ္ေသာ ေထြးေထြိျဖစ္ေန၏။ ခး ယားက်ိက်ဏအၾကာ ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ ေထြးေထြးတစ္ေယာက္ ဒီအေခ်ာင္းႀကီးကို ပို၍ထိခ်င္သည့္သေဘာျဖင့္ သူမ၏ ခါးေလးကို ပို၍ဖိကပ္ေပးမိသည္။

အေတြ႕အာ႐ုံက ႏွစ္ေယာက္စလုံးကို တေနရာတည္းတြင္ ထိန္း ခ်ဳပ္ထားလိုက္ၿပီ။“ ေထြးေထြး….ခ်မ္းေသးလား….”“ အင္း….နည္းနည္းေတာ့ ခ်မ္းေသးတယ္….”အာနိုး ေထြးေထြးကို ျပင္ဖက္ရန္အတြက္ ကိုယ္ခ်င္းခြာလိုက္ရာမွ ငုံ႕ၾကည့္မိလိုက္ေတာ့ ေထြးေထြး၏ ကိုယ္လုံးအေ႐ြျဖစ္သားေသာ နို႔ေလးႏွစ္လုံးက အာနိုး၏ မ်က္လုံးထဲမွေန၍ ခႏၶာကိုယ္တ့ လႈပ္ကႏြဲင္း ထိ ြဝင္၍သြားသည္။ အာနိုး သတိလက္လြတ္ျဖစ္ကာ ေထြးေထြး၏ နို႔ေလးတစ္လုံး ကို ငုံ႕၍စို႔ပစ္လိုက္ သည္။“ အာ…..နင္…..နင္….ဘာ….ဘာလုပ္….”ေျပာသာေျပာသည္…ေထြးေထြးက မ႐ုန္းဖယ္…သူမေျပာလိုက္ကာမွ အာနိုးက ပို၍ဖိစုပ္လိုက္ သည္။“ အာ….ေဟ့….အ….”ေထြးေထြးရင္ဘတ္ေလးေကာ့တက္သြားသည္။ ေစာေစာက ခ်မ္းတာေတြ ဘယ္ေရာက္သြားမွန္း မသိဘဲ တကိုယ္လုံးၿဖိဳးၿဖိဳးဖ်င္းဖ်င္းျဖစ္ကာ တေျဖးေျဖးႏႈံးက်လာသည္။ အာနိုးကလည္း ေခသူမဟုတ္ပါ။

လက္ေတြ႕မရွိေပမဲ့ ႐ြာလယ္က တိုးလွိုင္တို႔ဗြီဒီယို႐ုံတြင္ သန္းေခါင္ေလာက္မွျပသည့္ နိုင္ငံျခားအျပာကား ေတြကို ခဏခဏၾကည့္ဖူးထားသူျဖစ္သည္။အာနိုးက သူမ၏နို႔ေလးေနာက္တစ္လုံးကို ေျပာင္း၍အစုပ္ ေထြးေထြးက အာနိုး၏ကိုယ္လုံးႀကီးကို ျပန္ဖက္ထားလိုက္မိသည္။ ၿပီးေတာ့ သူမ၏ ဆီးခုံကိုလာ၍ ေထာက္ေနေသာ အာနိုး၏ ဟာႀကီးကလည္း တဆတ္ဆတ္ခုံးထေနသည္ကို ေထြးေထြးသတိထားမိသည္။ အပ်ိဳမေလး ေထြးေထြးကလည္း လက္ေတြ႕ မရွိေပမယ့္ အေဖနဲ႕အေမတို႔ အဝွါျပဳၾကတာကို မၾကည့္ခ်င္ျမင္လ်က္သား မၾကာခဏေတြ႕ျမင္ခ့ဖူးသူျဖစ္ ဲသည္။အာနိုး ေထြးေထြးကို ပက္လက္လွန္လွဲလိုက္သည္။ ၿပီးေတြာ့ သူ႕ပုဆိုးကို ခ်တ္အခ် ေထြးေထြးကေပါင္ႏွစ္လုံးကို ေထာင္လိုက္သည္။

အာနိုး ဒူးေထာက္၍ ဝင္ကာ လီးကို ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္ခုၾကား ေတ့၍ဖိခ် သည္။“ အေမ့….အီး….အာနိုး….မလုပ္….မလုပ္ပါနဲ႕ဟာ….”ေျပာေနေပမယ့္ ေထြးေထြး၏ေပါင္ႏွစ္လုံးက ပို၍ကားသားသည္။ တစ္ႀကိမ္လည္းမဝင္ ႏွစ္ႀကိမ္ လည္းမဝင္ အာနိုး၏စိတ္ေတြက ထ႐ုံမဟုတ္ ၾကမ္းလာသည္။ ေထြးေထြး၏ ေစ့ကပ္ေနေသာ ေစာက္ပတ္ ႏႈတ္ခမ္းသားႏွစ္ခုကို ၿဖဲကာ ဟသြားေတာ့ လီးကိုေတ့ၿပီး အတင္းဖိခ်လိဳက္သည္။“ ျဗစ္….ျဗစ္….အမေလး….ေသပါၿပီ…အင့္….အီး….ဟီး….”နာလြန္း၍ ေထြးေထြးငိုခ်လိဳက္သည္။ သူမ၏ အသားေလးေတြ တဆတ္ဆတ္တုန္ေနသည္။ ႏွစ္ေယာက္စလုံး မသိသည့္အခ်က္ကေတာ့ ေထြးေထြး၏ ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းေအာက္စပ္ေလး တစ္ လက္မေလာက္ ကြဲၿပီး ေသြးေတြထြက္လာသည္။

ဒါတင္မဟုတ္ ေထြးေထြသြားး၏ ေစာက္ေခါင္းထဲမွ လည္း ေသြးေလးေတြစီး၍ ထြက္လာသည္။ တကိုယ္လုံးတဆတ္ဆတ္တုန္ကာ ငိုေနေသာ ေထြးေထြးေၾကာင့္ အာနိုးတစ္ေယာက္ ဘာလုပ္ရ မွန္းမသိေအာင္ ျဖစ္သြားသည္။ ေထြးေထြႀကီးကို ဖိကပ္း၏ ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ တဆုံးဝင္ေနေသာ လီးထားလိုက္ၿပီး ေထြးေထြး၏ ကိုယ္ေလးကို ငုံ႕၍ ဖက္ထားလိုက္သည္။ ခဏတာၿငိမ္ၿပီးေနလိုက္ေတာ့ နာက်င္တာေတြၿပီး ပူေႏြးေတာင့္တင္းသန္မာလွေသာ လီးႀကီး၏အေတြ႕က ပို၍လာသည္။ေလ်ာ့သြားအာနိုးမွာလည္း တဆုံးျမႇုပ္ႏွံထားေသာ လီးႀကီးကို ပတ္လည္ၾကပ္ညပ္၍ေနေသာ ေစာက္ပတ္ သားႏုႏုေလးမ်ားက ဝိုင္းဝန္းဆုတ္နယ္ေပးသလို ျဖစ္လာေသာေၾကာင့္ မရိုးမ႐ြျဖင့္ မေနနိုင္ျဖစ္လာၿပီး လီး ႀကီးကို ဆြဲဆြဲထုတ္ၿပီးေဆာင့္သည္။

“ ျဗစ္….ျဗစ္….ပလြတ္….ဖြတ္…..အေမ့…..အား…..အေမ့….”ေထြးေထြး၏ ကိုယ္လုံးေလး တသိမ့္သိမ့္ျဖစ္ေနသည္ ကြၽမ္းက်င္မႈမရွိေသး၍ အာနိုးက လီးကို တဆုံးထုတ္၍ မေဆာင့္ဘဲ လက္ႏွစ္လုံးေလာက္ တဝက္ေလာက္ ထုတ္ ထုတ္ၿပီးေဆာင့္သည္။ ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ လီးကေရွ႕တိုးေနာက္ငင္ျဖင့္ ေ႐ြ႕လ်ားေနေလေတာ့ လီးေခ်ာင္းႀကီးတစ္ခုလုံးက ေစာက္ပတ္အ တြင္းသားေလးေတြကို ေတာက္ေလွ်ာက္ပြတ္တိုက္၍ေနသျဖင့္ ႏွစ္ေယာက္စလုံးအရသာထူးေနၾကသည္။ကိုယ္လုံးေလးတသိမ့္သိမ့္ျဖစ္ကာ ေရွ႕တိုးေနာက္ငင္ျဖင့္ တလႈပ္လႈပ္ျဖစ္ေနေတာ့ ခႏၶာကိုယ္ အ ေပၚယံမွ နို႔အုံေလးႏွစ္လုံးက ယမ္းခါ၍ေနသည္။

လုပ္ရမွန္းသိ၍ေတာ့မဟုတ္ အာနိုးကေထြးေထြး၏ နို႔အုံ ႏွစ္ဖက္ကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ လွမ္းဆြဲသည္။ နို႔သီးရဲရဲေလးေတြကို လက္ညွိုးလက္မတို႔ျဖင့္ ညွပ္ၾကည့္ သည္။ အေဆာင့္ကလည္း မပ်က္ေပ။ ဘယ္အရာႏွင့္မွ်မတူေအာင္ အရသာထူးေနသူက ေထြးေထြျပင္းၾကားကး။ တဟင္းဟင္း အသက္ရႈသံျပင္း ေတြ႕ခ်င္ေဇာျဖင့္ အာနိုးကို မ်က္လုံးေလး ဖြင့္ ဖြင့္ၾကည့္ၿပီး မ်က္လုံးေလးလည္ကာ ျပန္မွိတ္ မွိတ္သြားသည္။ ခံစားရခက္လာေတာ့ ေထြးေထြးတစ္ေယာက္ ခါးေလးေကာ့ေကာ့တက္လာသည္။ လီးကို တဝက္ေလာက္ တဝက္ေလာက္ ထုတ္ ထုတ္ၿပီး ေဆာင့္ေနရတာ အာနိုး စိတ္ထဲသိပ္ၿပီး အားမရခ်င္ေတာ့ ေပ။အာနိုးတကိုယ္လုံးလည္း ဆိမ့္၍ အရသာရွိလွသည္။ အာနိုး သူ႕လီးေခ်ာင္းႀကီးကို အဆုံးနီးပါး ထုတ္၍ ေဆာင့္သည္။

ထိုသို႔ေဆာင့္လိုးလိုက္တိုင္း ေထြးေထြးမွာ ခါးေလးေကာ့တက္ေနသည္။“ ႁပြတ္….ဖြတ္….ျဗစ္….ဒုတ္….အာ…..အာနိုး…..ငါ…..ငါ…..ဘယ္လိုျဖစ္……ျဗစ္…..ဖြတ္…..”“ အင္း…..ေထြး….ေထြး….”အာနိုးဒီေလာက္ပဲ ေျပာလိုက္နိုင္သည္။ ေထြးေထြး တကိုယ္လုံး လူးပ်ံလာခိုက္ အာနိုးက အသ ကုန္ ငါးခ်က္ေလာက္ေဆာင့္ၿပီး လီးထိပ္မွ အရည္ေတြကို တႁပြတ္ႁပြတ္ ပန္းထုတ္ပစ္လိုက္ေတာ့သည္။ ေထြးေထြးက သူ႕ကိုလွမ္း၍အဖက္ အာနိုး တကိုယ္လုံးက ေထြးေထြး၏ ကိုယ္ေပၚသို႔ေမွာက္က်သြားေလ ေတာ့သည္။“ ကဲ…ဖယ္ပါအုံး….ဒီမွာ အသက္ရႈလို႔ေတာင္ မရဘူး….”ဒီေတာ့မွ အာနိုးက ေထြးေထြး၏ ကိုယ္ေပၚမွ ထၿပီး လီးကိုပါ ေစာက္ေခါင္းထဲါထဲ ခ်တ္ လိုက္သည္။မွ တခြ“ သြား…အျပင္ထြက္ေန….ငါ အဝတ္ေတြဝတ္အးမယ္….” ုံ“ နင္…ခ်မ္းေသးလား….”

“မသာေကာင္….စကားမမ်ားနဲ႕….အျပင္ထြက္ေနပါဆို….”အာနိုးသူ႕ပုဆိုးကို ေကာက္ယူ၍ ေညာင္ပင္အေခါင္းေပါက္ႀကီးထဲမွ ထြက္လိုက္ရသည္။ ေစာေစာ ကေတာ့ ခံခ်င္တိုင္း အလိုးခံေနၿပီး ခုမွမိန္းကေလးေတြမ်ား ရွက္ေတာ္မူေနၾကသည္။ ဒါကို အာနိုးမသိ။ ဘယ္လိုလဲဟ ဟူေသာ အေတြးျဖင့္သာ စဥ္းစားရခက္ေနသည္။ ခဏေနေတာ့ ေထြးေထြက အဝတ္အ စားစုံလင္စြာျဖင့္ ေညာင္ပင္အေခါင္းေပါက္ႀကီးထဲျပင္သို႔ထြက္လာသည္‘………‘”ကိုယ္လုံးေလးလွည့္ကာ အ“ အာနိုး….နင္ ဒီကို ဘာလာလုပ္တာလဲ….” “ ငါ…မွို ခူးမလို႔….” အာနိုး ေထြးေထြးမ်က္ႏွာကို ရဲ႐ြဲမၾကည့္ရဲ…ေထးေထြးမွာလည္း ထိုနည္းတူ မ်က္ႏွာေလးေအာက္ ငုံ႕၍ ေျပာေနသည္။

“နင္….မွို မခူးရေသးဖူးေပါ့….”“ အင္း….”“ ဒါဆိုေရာ့….အဝတ္ယူသြား….”ေထြးေထြးက ေညာင္ပင္ေျခရင္းတြင္ခ်ထားေသာ ပုခုံးတြင္လြယ္ရန္ႀကိဳးတပ္ထားေသာ ေတာင္း ေလးအျပည့္မွိုေတြကို ႏွိုက္ၿပီး အာနိုးကို လွမ္း၍ေပးသည္။ အာနိုးက သူ႕ပုဆိုးခါးပုံစထဲ ထည့္သည္။“ ကဲ…အာနိုး….နင္ ျပန္ေတာ့….”“ ငါ နင့္ ကို လိုက္ပို႔အုံးမလားလို႔….”“ မရွည္နဲျပန္တတ္တယ္….နင့္….ငါ့တဲ ငါျပန္ႏွင့္ေတာ့….”အာနိုး ေလးေလးပင္ပင္ႏွင့္ထ၍ ႐ြာကိုဦးတည္၍ ေလွ်ာက္သည္။ အာနိုးအေတာ္ေဝးေဝးေရာက္ သြားေတာ့မွ ေထြးေထြးက ေညာင္ျမစ္ဆုံကို လက္ေထာက္၍ အားယူၿပီးထသည္။ ၿပီးေတာ့ မွိုေတြထည့္ ထားေသာ ေတာင္းေလးကို လြယ္လိုက္ၿပီး ေလွ်က္လွမ္းလိုက္သည္။ ေထြးေထြးတစ္ေယာက္ လမ္း ေလွ်ာက္တာ ကြတတႏွင့္ ေထာ့နင္းေထာ့နင္းျဖစ္ေနသည္မဟုတ္ပါလား။

သူမကိုယ္ သူမဒီလိုျဖစ္မည္ကို ခန႔္မွန္းမိေသာ ေထြးေထြးက သူမဒီလိုပုံေလွ်ာက္လွမ္းတာကို အာ နိုးျမင္ေတြ႕သြားမွာစိုး၍ အာနိုးကို အရင္ျပန္ခိုင္းခ့တာပင္ျဖစ္ေတာ့သည္။ ဲကိုသန္းေငြ လြတ္ခ်င္တိုင္းလြတ္၍ေနသည္။ ပိုက္တဲမွာစား ပိုက္တဲမွာအိပ္သည္။ မခင္ေအး စိတ္ ညစ္ရသည္။ သူက ေယာက္်ား အေၾကာင္းမဟုတ္။ ပိုက္တဲ မွာက မိန္းမေတြေပါသည္။ မခင္ေအးတို႔ မိန္းမသားမွာသာ စိတ္ညစ္ေနရသည္။ သန္းေႁငြပန္မအိပ္တာ ရက္ (၂၀)ေက်ာ္ၿပီ။ ေန႕ခင္းဖက္ ျပန္လာ တတ္ေသာ္လည္း ခဏသာ။ အာနိုးကို ခိုင္းစရာ ရွိတာခိုင္း။ သူမကိုလည္း ေျပာစရာရွိတာေျပာၿပီး ျပန္ သြားတတ္သည္။ မခင္ေအး စိတ္ေတြ ေလေနၿပီ။

သူမ၏ လိုအပ္ေသာ ဒုကၡအတြက္ ဘယ္လိုေျဖရွင္းရ မည္မွန္းမသိ။ ေရခ်ိဳးၿပီးစ သနပ္ခါးလိမ္းေနေသာ မခင္ေအးတစ္ေယာက္ ေတြးမိၿပီး စိတ္ေသာကေရာက္ ေနခိုက္ သူမ၏ ေရွ႕မွ မွန္ထဲတြင္ အရိပ္တစ္ခု ေတြ႕လိုက္သည္။ခပ္လွမ္းလွမ္းတြင္ထိုင္၍ ႏြားနဖားႀကိဳးအတက္ြႀကိဳးထိုးေနေသာ အာနိုးက သူမ၏ ေနာက္ေက်ာ ကို ကြက္ၾကည့္ကြက္ၾကည့္ လုပ္ေနျခင္းပင္။ အာနိုးတစ္ေယာက္ ထဘီရင္လ်ားျဖင့္ သနပ္ခါးထိုင္လိမ္းေန ေသာ မခင္ေအးကို ခိုးေၾကာင္ခိုးဝွက္ၾကည့္ရင္း သူႏွင့္ကိုယ္ခ်င္းရင္းႏွီးခဲ့ဖူးေသာ ေထြးေထြးႏွင့္ ႏွိုင္းယွဥ္ ၾကည့္ေနမိသည္။ေထြးေထြးက သူႏွင့္ သက္တူ႐ြယ္တူ အသက္ (၁၅) (၁၆) ေလာက္သာရွိသည္။ ေတာသူေတာင္ သား အလုပ္ၾကမ္းပါမေရွာင္လုပ္ေနၾကရသူမို႔ ခႏၶာကိုယ္ကေတာ့ ေတာင့္တင္းသန္မာထြားႀကိဳင္းလွသည္။

ဒါေပမယ့္ ေထြးေထြး၏ အလွက အပ်ိဳေပါက္ မျပည့္စုံေသးေသာအလွ။ မခင္ေအး ဆိုတာက အသက္က အစိတ္ပတ္ဝန္းက်င္ဆိုေတာ့ အလွက ျပည့္စုံေနၿပီ။ ၿပီးေတာ့ အိမ္ေထာင္သည္။ အိမ္ေထာင္သည္ဘဝဆို တာ က ေယာက္်ားႏွင့္ သဟဇာတျဖစ္ကာ တည့္လွ်င္တည့္သလို စိုေျပလန္းဆန္း၍ အလွေတြတိုးတတ္ တာမ်ိဳး။ ဒီေတြာ့ မခင္ေအး၏ အလွက ေထြးေထး၏ အလွထက္ ပိုသည္။ အာနိုး၏ အေတြးထဲ့ ဒါမ်ိဳးေတြမရွိ။ အာနိုး စဥ္းစားမိသည္က ေထြးေထြတြင္ေတားထက္ မခင္ေအး က ပို၍ၾကည့္ေကာင္းသည္။ ၿပီးေတာ့ ေထြးေထြးကို ၾကည့္ရ ျမင္ရ ေတြ႕ရသည္ထက္ မခင္ေအးကို ျမင္ရ ေတြ႕ရ ၾကည့္ရသည္က သူ႕စိတ္ေတြပို၍ထလာသည္ဟု ေတြးမိသည္။

ဒါေပမယ့္ မစရဲ သူက သူရင္းငွား မခင္ေအးက သူရင္းတိုင္ ၿပီးေတာ့ သူ႕အေပၚမိဘကဲ့သို႔ ေကာင္းသည္။ ဒီေတာ့ အာနိုးဘာမွမတတ္နိုင္။ ၾကည့္၍သာေနရသည္။ ၾကည့္တာေတာင္ ခိုးေၾကာင္ခိုးဝွက္ၾကည့္ရသည္။ ေျဗာင္မၾကည့္ရဲေပ။့မတူဘဲ ငါ့ကို ဘာလို႔တမ်ဲဒီေကာင္ေလး အရင္ကနဲိုးေျပာင္းလာရတာလ။ ဟုတ္ၿပီ။ အာနိုးဆိုတာ က ငါ ေသဆိုေသ ရွင္ဆိုရွင္ရမဲ့သူပဲ။ ငါ့ သေဘာပဲ။ အာနိုး သူမကိုၾကည့္တာေတြ႕ရၿပီး မခင္ေအး၏ စိတ္ ေတြက ေျပာင္းလာရသည္။ ေျခေထာက္ကိုဆင္း အာနိုးဘက္ကို ေဘးေခါင္းျပဴ၍ အာနိုးရွိေန ၾကည့္ေန တာကို မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္၍ ထမီကို ေပါင္ရင္းထိဆြဲတင္ၿပီး ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို သနပ္ခါး စိမ္ ေျပနေျပလိမ္းပစ္လိုက္သည္။

မခင္ေအး၏ ျဖဴေဖြးေတာင့္တင္းေသာ ေပါင္တံႀကီးေတြက အာနိုးကို တ ဖက္ျပန္မလွည့္ဘဲ ေငးၾကည့္မိသည္ထိ ျဖစ္သြားသည္။ဒါတင္မကေသး မခင္ေအးက ရင္လ်ားထားေသာ ထဘီကို ျဖတ္ကနဲ ျဖည္ခ်ကာ ရင္ဘတ္ကို သနပ္ခါး ကဗ်ာကယာပြတ္တိုက္ေပးသည္။ ကေလးမေမးေသးေသာ အိမ္ေထာင္သည္၏ နို႔ႀကီးေတြက ေဖြးႏု၍ ဖြံ႕ထြားတင္းမာလွသည္။ လွစ္ကနဲ ခဏတာျဖစ္ေသာ္လည္း အာနိုးတစ္ေယာက္ ဖင္ႂကြၿပီး ထရပ္ ေတာ့မလိုပင္ျဖစ္သြ႕ ၾကာရင္ခက္မည္။ားရသည္။ ဆက္ၿပီးေတာ့လည္း အာနိုးထိုင္ၿပီး မေနခ်င္ေတာထိုင္ရာမွထကာ အိမ္ေဘးသို႔ဆင္းလာခဲ့သည္။ အိမ္ေဘးေရာက္ေတာပုဆိုးကိုျဖည္ၿပီး လီးကိုၾကည့္သည္။လီးထိပ္တြင္ အေရေလးေတြက စို႔ေန႐ုံမွ်မက ေညာင္ေစးတန္းကာပင္ က်ေနၾကေသး၏။ၿဗဳံးကနဲ အာနိုးစိတ္ထတြင္ ေထြးေထြးကို သတိရလိုက္သည္။

ဒဲါေပမယ့္ သူခ်က္ခ်င္း ေခါင္းခါ လိုက္သည္။ မေန႕က ေထြးေထြးတို႔တဲဆီ သူေရာက္ခဲ့သည္။ ဘယ္သူမွမရွိဘဲ ေထြးေထြးတစ္ေယာက္ထဲ သာရွိေပမယ့္ ေထြးေထြးက “ နင္….ငါ့ ဆီမလာနဲ႕အုံးဟာ….မေတြ႕ခ်င္ေသးဘူး ” ဟု သူ႕ကို ေျပာလိုက္ သည္ မဟုတ္ပါလား။ အာနိုး စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ျဖင့္ အိမ္ေဘးရွိပ်ဥ္ခ်ပ္ကြဲေနသျဖင့္ ေမွာက္ထားေသာ ႏြားစာခြက္ႀကီး ေပၚတင္ြထိုင္၍ငိုင္ေနလိုက္သည္။“ အာနိုး ေရ….ထမင္းစားမယ္ေဟ့…”ဘယ္မွ်ၾကာသြားသည္ မသိ။ အိမ္ေပၚမွ မခင္ေအး၏ ေခၚသံၾကားရမွ အာနိုးျဖတ္ကနဲ သတိထား မိလိုက္သည္။ ေမွာင္ရီပ်ိဳးေနၿပီ။“ လာၿပီ….အမေရ…”ထမင္းစားရန္ အိမ္ေပၚသို႔တက္လာေသာ အာနိုး အိမ္ေပၚသို႔ေရာက္ေတာ့ ထူးဆန္းေသာျမင္ကြင္း ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ျပင္ထားေသာ ထမင္းပြဲ ၿပီးေတာ့ ထမင္းပန္းကန္က ႏွစ္ခ်ပ္။

ခါတိုင္းဆို သူတို႔ စား ၿပီးမွ အာနိုးက ကိုယ့္ ပန္းကန္ကိုယ္ခူးၿပီး စားရသည္။ အခုေတာ့….“ လက္ေဆးေလ….အာနိုး…..အမနဲ႕ အတူတူစားရေအာင္ ”မီးဖိုထဲက ဟင္းပန္းကန္ကို ကိုင္၍ထြက္လာေသာ မခင္ေအးကေျပာသည္။ အာနိုး မီးဖိုထဲဝင္၍ လက္ေဆးသည္။ လက္ေဆးၿပီး ထမင္းပဲကိုျပန္ေရာက္ေတြာ့ ထူးဆန္းတာကို ထပ္ေတြ႕ရျပန္သည္။ တ ဝက္ေလာက္ရွိေသာ အရက္ပုလင္းႏွင့္ ကိုင္းဖန္ခြက္တစ္လုံး ၿပီးေတာ့ မတ္ခြက္တစ္ခြက္ႏွင့္ ေရကအ ျပည့္။“ နင္ ပင္လည္း ပင္ပန္းတယ္…ၿပီးေတာ့ မိုးလည္းေအးတယ္….ေသာက္ခ်င္ရင္ ေသာက္လိုက္… အမ… သရက္သီးမွည့္ေတြ လွီးလိုက္အုံၿပီးမွ အတူတူ ထမင္းစားၾကတာေပါ့….”းမယ္….မခင္ေအး မီးဖိုထဲသို႔ ျပန္ဝင္သြားသည္။

အာနိုး အႀကိဳက္ေတြ႕ၿပီ….ခ်ထားေသာ ၾကက္သားဟင္း ႏွင့္ ျမည္းကာ အရက္တစ္ပိုင္းကို ခဏအတြင္း ကုန္ေအာင္ ေသာက္ပစ္လိုက္သည္။ သူအရက္ေသာက္၍ ၿပီးေလာက္မွ မခင္ေအးက မီးဖိုထဲမွ လွီးထားေသာ သရက္သီးမွည့္ပန္းကန္ကို ကိုင္ၿပီးထြက္လာကာ ထမင္းစားပြၽဲက္ႏွာခ်င္းဆိုင္ကာ စားသည္။ေပၚတြင္ခ်ရင္း အာနိုးႏွင့္ မအိမ္ထဲတြင္ ထြန္းထားေသာ ဘက္ထရီမီးေရာင္က ျပျပေလး။ မခင္ေအး၏ ကိုယ္မွ ေမႊးပ်ံ့ေသာရ နံ႕တို႔က အာနိုး၏ အရက္ရွိန္ကို တိုးျမႇင့္ေပးေနသေယာင္။ အကၤ်ီမပါေသာ အာနိုး၏ ကိုယ္လုံးႀကီးက လည္း မခင္ေအး၏ ေသြးတို႔လွည့္ပတ္မႈကို ျမန္ဆန္ေနေစသည္။ မခင္ေအး က ဟင္းေတြတၿပဳံႀကီးကို အာနိုးပန္းကန္ထဲ ခပ္ထည့္ေပးၿပီး ထမင္းစစားသည္။

မ်က္လႊာခ်ထားရာမွ တခ်က္တခ်က္ အာနိုးကို ၾကည့္ရင္းစားသည္။ မခင္ေအးက သူ႕ကိုၾကည့္၍ စားေနခ်ိန္တြင္ အာနိုးက မ်က္လႊာခ်ထားသည္။ မခင္ေအး မ်က္လႊာခ်ထားခ်ိန္တြင္ အာနိုးက သူမကို ၾကည့္ရင္း ထမင္းစားသည္။ ထမင္းစားၿပီးသြားေတာ့ အာနိုးက စားၿပီးပန္းကန္ေတြကို ေဆးရန္ထပ္သည္။“ ေန….ေန….အမ ေဆးလိုက္မယ္….မင္း လက္ေဆးေတာ့….ဟိုမွာ အမ ထန္းလ်က္နဲ႕ ေရေႏြး ၾကမ္းလုပ္ထားတယ္။ သြားေသာက္ေခ်။ ၿပီးေတာ့ အကၤ်ီလည္း ဝတ္ထားအုံး မိုးေအးတယ္….” မခင္ေအး အသံက ရွတတေလး။“ ဟုတ္ကဲ့….အမ…”အာနိုးက အကၤ်ီဝတ္ၿပီး ထန္းလ်က္ႏွင့္ ေရေႏြးၾကမ္းကို အခ်ိဳတဲသည္။

ခဏေနေတာ့ မခင္ေအး ကပါ ေရာက္လာၿပီး အာနိုးေဘးတြင္ ထိမတတ္ထိုင္ကာ ထန္းလ်က္ျဖင့္ အခ်ိဳတဲသည္။“ အာနိုး….နင္ ေနာက္ေဖးက ထင္းတဲမွာ မအိပ္နဲ႕ေတာ့….အိမ္ေပၚမွာလာအိပ္….မိုးေကာင္းေတာငါ တစ္ေယာက္ထဲ မေနရဲျပန္လာအိပ္မွ နင္ဘူး…နင့္ ဦးေလးကလည္း ရွိတာမဟုတ္ဘူး….နင့္ ဦးေလး ထင္းတဲျပန္အိပ္ေပါ့…..သူ မရွိရင္ အိမ္ေပၚမွာပဲ လာအိပ္….”“ ဟုတ္ကဲ့….အမ….”ႏွစ္ေယာက္သား စကားမဆိုမိၾက။ တစ္ေယာက္ခႏၶာကိုယ္ကို တစ္ေယာက္ခိုးၾကည့္ရင္း အသက္ရႈ သံေတြက ျပင္းလာရသည္။ အေတာ္ေလးၾကာေတာ့မွ မခင္ေအး၏ စကားသံက ထြက္လာသည္။“ အာနိုး….တံခါးေတြပိတ္ေတာ့ မိုး႐ြာလာၿပီ….”အာနိုး ထိုင္ရာမွထၿပီး အိမ္တံခါးေတြကို လိုက္ပိတ္သည္။

မခင္ေအးက အာနိုးကို မ်က္ေစ့ေဒါက္ ေထာက္ၾကည့္ေနသည္။ ၾကည့္ေနေသာ သူမ၏ မ်က္လုံးမ်ားက အေရာင္တလက္လက္ျဖင့္ ျဖစ္သည္။ တံ ခါးေတြပိတ္ၿပီးသြားေတာ့ အာနိုးက မခင္ေအး၏အနားတြင္ လာထိုင္သည္။“ နင့္ အိပ္ယာခင္းေပးဖို႔ အခန္းထဲုံးrနဲျခင္ေထာင္သြားယူလိုက္အုံးမယ္…..နင္ ဖ်ာခင္းမွာ ေခါင္းအ့ ထား….ငါ ဘက္ထရီမီးယူသြားမယ္….” အာနိုးက ေထာင္ထားေသာ သင္ျဖဴးဖ်ာလိပ္ကို ျဖည္၍ ခင္းသည္။ မခင္ေအးက ဘက္ထရီမီး ေခ်ာင္းႏွင့္ ဘက္ထရီအိုးကိုယူၿပီး အတြင္းဖက္ရွိ သူမတို႔၏ အိပ္ခန္းထဲဝင္သြားသည္။ မၾကာမွီတြင္ အိပ္ ခန္းထဲမွ မခင္ေအး၏ အသံက ထြက္လာသည္။“ အာနိုးေရ….ဒီမွာ လာယူေဟ့…”“ လာၿပီ…အမ…”အာနိုး မခင္ေအးတို႔လင္မယား အိပ္ခန္းထဲသို႔ဝင္သြားသည္။

အခန္းထဲတြင္ ဘက္ထရီမီးက လင္း ေနသည္။ သူေရာက္သြ႕ မခင္ေအးက ပုဆစ္တုတ္ထိုင္ရင္း သူတို႔၏ ႏွစ္ေယာက္အိပ္ေမႊ႕ယာႀကီားးေတာေအာက္မွ ဖ်ာကိုလွန္၍ ၾကမ္းျပင္ကို ငုံ႕၍ၾကည့္ေနသည္။ အာနိုးဖက္ကို ေနာက္ေက်ာေပးထားေသာ မခင္ ေအး ဖင္ဆုံႀကီးက အယ္၍ လုံးတစ္ေနသည္။ ဒါကို ေနာက္မွၾကည့္ရင္း ေစာေစာထဲက မခင္ေအးႏွင့္ ေန ရင္း တေထာင္ေထာင္ျဖစ္ေနသည့္ အာနိုး၏ လီးက ပိုၿပီး မာေၾကာတင္းေထာင္လာသည္။“ အာနိုး ခဏ….ဒီမွာ ပု႐ြက္ဆိတ္ေတြလား မသိဘူး…” အာနိုး မခင္ေအး၏ အနားကို တိုးကပ္သြားၿပီး ကားအယ္ေနေသာ ဖင္ႀကီးကို အနီးကပ္ၾကည့္ရင္း ရင္ေတြ တဒိန္းဒိန္းခုန္လာသည္။“ ဒီမွာဟ….”“ အမေလး….”ဒီမွာဟ ဆိုၿပီး အာနိုးကိုမၾကည့္ဘဲ ေနာက္ျပန္လက္ျဖင့္ ပုတ္လိုက္ေသာ မခင္ေအး၏ လက္က ေတာင္မတ္ေနေသာ အာနိုး၏လီးႀကီးကို ခပ္ဆတ္ဆတ္ရိုက္မိသည္။

“အမေလး…” ဆိုၿပီး ၿဗဳံးကနဲ လန႔္လည္းလန႔္ နာလည္းနာသြားေသာ အာနိုးက လီးကိုပုဆိုးေပၚမွအုပ္ကိုင္လိုက္ရင္း ကိုယ္က ေနာက္သို႔ ယို႔သြားသည္။“ ဟင္…ဘာျဖစ္သားလြဲ….”မခင္ေအး ခ်က္ခ်င္းလွည့္ၾကည့္ၿပီး အာနိုး၏ လက္တဖက္ကို ဆြဲၿပီးေျပာသည္။“ ဟို….ဟို…..အမ….”“ တခုခုျဖစ္သြားရင္ခက္မယ္….အိပ္ယာေပၚလွဲလိုက္….အမ ၾကည့္ေပးမယ္….”မခင္ေအးက အာနိုး၏ လီးေနရာကို ၾကည့္၍ေျပာသည္။ မခင္ေအး၏ ႏွာသီးဖ်ားတစ္ခုလုံး နီျမန္း ေနသည္ကို ဘက္ထရီမီးေရာင္ေအာက္တြင္ ထင္ထင္ရွားရွားျမင္ေနရသည္။ အာနိုးက သူမကို ေၾကာင္၍ ၾကည့္ေနသည္။“ ကဲ….လွဲမွာ လွဲစမ္းပါဟာ….”မခင္ေအးက လက္ကိုဆြဲ႕ ႀကီးေပၚသို႔၍ အတင္းလွဲခိုင္းေတာအာနိုးက ႏွစ္ေယာက္အိပ္ေမြ႕ယာပက္လက္လွဲခ်လိဳက္သည္။

အာနိုး၏ ေဘးသို႔ မခင္ေအး ဒူးေထာက္၍ထိုင္ခ်လိဳက္ၿပီး အာနိုး၏ ပုဆိုးကို ကြင္းလုံးကြၽဲတ္ထြက္သြားေအာင္ ေျခဖ်ားမွေန၍ ဆြခ်တ္ပစ္လိုက္သည္။ ေထာင္းကနဲ ထြက္လာေသာ အာ နိုး၏ လီးက အသက္သာငယ္ေသာ္လည္း သိပ္ၿပီးေတာ့ ြ႕ မဟုတ္လွေပ။ေသးေသးေကြးေကးေတာကိုသန္းေငြႀကီးကို ေငးစိုက္ၾကည့္၏ လီးေလာက္ မႀကီးေပမယ့္လည္း စံခ်ိန္ေတာ့မွီသည္ဟု မခင္ေအး လီးရင္း ေတြးမိလိုက္သည္။ အာနိုး မ်က္ႏွာကို လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူမလီးႀကီးကို စိတ္ဝင္တစား ေငးစိုက္ ၾကည့္ေနသည္အား သူက ၾကည့္ေနသည္။ မခင္ေအး ရွက္သလိုျဖစ္သြားသည္။“ အာနိုး….နင့္ မ်က္လုံးေတြ မွိတ္ထား….”ေျပာသည့္အတိုင္း အာနိုးက မ်က္လုံးကို ခ်က္ခ်င္းမွိတ္လိုက္သည္။ မခင္ေအး ၿပဳံးလိုက္ၿပီး ေတာင္မတ္ေနေသာ လီးႀကီးဆီသို႔ သူမ၏ လက္တဖက္ျဖင့္ ကတုံကယင္ လွမ္းဆုတ္လိုက္သည္။

အာနိုး ဆတ္ကနဲ ျဖစ္သြားသည္။ မခင္ေအး တံေတြးတခ်က္ႀကိတ္၍ မ်ိဳခ်လိဳက္သည္။ ၿပီးေတာ့ လီးႀကီးကို ခပ္ဖြ ဖြေလး ပြတ္ေပးရင္း မရိုးမ႐ြျဖစ္လာကာ ကန္လက္တဖက္ျဖင့္ ေအာက္မွ ေဂြးဥမဲႀကီးကို ဖြဖြေလ်းမဲလုံးလုံးဆုတ္ေပးသည္။ ဒီလိုအယုအယ အကိုင္အတြယ္မ်ိဳး အာနိုး တစ္ခါမွ မခံစားဖူးခဲ့ မ်က္လုံးႏွစ္လုံးကို မွိတ္ရင္း အ သာမွိန္းေနသည္။ ေထာင္မတ္ေနေသာ လီးတန္ႀကီးက ထိပ္ဝတြင္ ႏွီးတျပားေလာက္ အေရခြံလန္ေန သည္။ မခင္ေအး လီးေပၚမွ အေရခြံကို ေအာက္သို႔ခပ္ေျဖးေျဖးဆြခ်ရင္း ထြက္လာေသာ လီးထိပ္နီနီႀကီး ကို ဲၾကည့္ကာ မရိုးမႁရြဖစ္လာကာ ႏႈတ္ခမ္းကို ကိုက္လိုက္မိသည္။

မခင္ေအး လီးဒစ္ကို ဆုတ္ကိုင္လိုက္ ရင္းက လက္မျဖင့္ လီးေခါင္းႀကီးကို ဖြဖြေလးဖိ၍ ပြတ္လိုက္သည္။ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကို ဟလိုက္ရာမွ အာနိုးေကာ့တက္သြားသည္။ လက္တဖက္က လီးကိုပြတ္ေပးရင္း မခင္ေအး၏ က်န္လက္တဖက္က ႂကြက္သားအျမႇောင္းလိုက္ထေနေသာ အာနိုး၏ ေပါင္တံႀကီးကို မခ်င့္မ ရဲျဖင့္ လိုက္ဆုတ္ေနသည္။ အုံမထူေသးေသာ္လည္း သန္စြမ္းလွသည့္ လေမႊးမ်ားကို လက္ေခ်ာင္းေလး ေတြျဖင့္ ထိုးဖြလိုက္ေသးသည္။ လီးႀကီးက မခင္ေအး၏ လက္ထဲတြင္ ေစာေစာကထက္ သိသိသာသာ ႀကီး မာေၾကာ၍လာ႐ုံမွ်မက လီးထိပ္တြင္ အရည္ၾကည္ေလးေတြ စို႔လာသည္။ အရိုင္းေလးကို စိတ္ပါလာ ေအာင္ မနည္းလုပ္ရမည္ဟု ထင္ထားေသာ မခင္ေအး ေပ်ာ္သြားသည္။“ နာေသးလား….ဘယ္…ဘယ္လိုေနေသးလဲ…”“ မနာေတာ့ဘူး….ေကာင္း….တယ္….”မခင္ေအး ၿပဳံးလိုက္မိသည္။

“ အမေလး….”“ ဟင္….အမ…ဘာျဖစ္တာလ…”ဲအရသာရွိေနခိုက္ မခင္ေအး က အလန႔္တၾကား ကိုယ္လုံးကိုခါလိုက္သျဖင့္ လန႔္သြားေသာ အာနိုး ထ၍ ထိုင္လိုက္သည္။“ ပု႐ြက္ဆိတ္ေတြ….ပု႐ြက္ဆိတ္ေတြ…”ေျပာရင္း မခင္ေအးက သူမ၏ အက် ၤြီေတြကို ခ်တ္ပစ္လိုက္သည္။ “ ပြတ္ေပးစမ္းပါဟ…..ပု႐ြက္ဆိတ္ေတြ တက္ေနတယ္…” မခင္ေအး၏ကိုယ္လုံးျဖဴျဖဴေလးကိုလက္တဖက္ျဖင့္လွမ္းဖက္လိုက္ၿပီးအာနိုးက အက် ၤီကြၽတ္သြား ေသာ မခင္ေအး၏ အေပၚပိုင္းကို လက္ဖဝါးျဖင့္ပြတ္ေပး၏။ ပြတ္ရင္း နို႔ႏွစ္လုံးကို ကိုင္မိလိုက္ရင္း ဘာကို မွမစဥ္းစားေတာ့ဘဲ နို႔ကိုငုံ႕၍ စုပ္ေတာ့သည္။ မခင္ေအး ရင္ဘတ္ကို ေကာ့ေပးရင္း နို႔စို႔ေနေသာ အာနိုး၏ လည္ပင္းကို လက္တဖက္ျဖင့္ဖက္ရင္း အာနိုး၏ ေခါင္းကို သူမ၏ ရင္ဘတ္သို႔ဖိကပ္ေပးထားသည္။

အာနိုး နို႔တစ္လုံးၿပီး တစ္လုံးစို႔သည္။ ၿပီးေတာ့ လက္ကထိုင္ထားေသာ မခင္ေအး၏ ဖင္ဆုံႀကီးေတြကို လွမ္း၍ ကိုင္ကာ ညွစ္လိုက္ေသးသည္။ မခင္ေအးတစ္ေယာက္ အပ်ိဳမေလးသဖြယ္ အသားေလးေတြ တဆတ္ ဆတ္တုန္လာသည္။“ ေန…ေနအုံး…အာနိုး….ပု႐ြက္ဆိတ္က ေအာက္ကို ဝင္ျပန္ၿပီ….” အာနိုးေခါင္းက သူမ၏ ရင္ဘတ္မွ ခြာသြားေတာ့ မခင္ေအး ခြဲါးမွ ထဘီကိုဆြခ်တ္လိုက္ၿပီး ပက္လက္ လွန္လွဲလိုက္သည္။ ေပါင္တစ္ေခ်ာင္းကိုလည္း ေထာင္၍ ကားလိုက္သည္။“ ပြတ္ပါဟဲ့….အာနိုးရဲ႕….”စိတ္ထေနေသာ အာနိုး မခင္ေအး၏ အေမႊးမဲေတြဖုံးေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို အတင္းဖိ၍ပြတ္ သည္။ သူရင္းတိုင္ႏွင့္ သူရင္းငွားၾကားတြင္ ကာထားေသာ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ၾကားမွ တံတိုင္းက ႀကိဳး ေပါက္သြားေခ်ၿပီ။

“အဲ…အ…အဒီထိပ္ကို ကိုက္သြားတယ္….ဖိပြတ္စမ္း….”အာနိုးက ျပဴးထြက္ေနေသာ ေစာက္ေစ့ကို ဖိ၍ ဖိ၍ ပြတ္ပစ္လိုက္သည္။ မခင္ေအး ဆတ္ကနဲ ဆတ္ကနဲ ခါသြားရင္း ေစာက္ရည္ၾကည္ေတြ စိမ့္ထြက္လာသည္။“ အထဲ….အထဲကိုဝင္သာြးၿပီ….လက္ခလယ္နဲ႕ ထိုးထည့္ၿပီး စမ္း…စမ္း…”“ ဟုတ္ၿပီ…..ဟုတ္ၿပီ….ေဘးေတြကို လက္ထိပ္နဲ႕ ေကာ္ ေကာ္ၿပီးစမ္း…..”အာနိုးက ေစာက္ေခါင္းထဲ လက္ခလယ္ထိုးထည့္ကာ ေမႊပြတ္ပြတ္ရင္း လက္ထိပ္ျဖင့္ ေစာက္ ေခါင္းအတြၿပီးင္းသားေတြကို ပြတ္၍ ပြတ္၍ စမ္းသည္။ မခင္ေအး ေကာ့ကနဲ ေကာ့ကနဲ တက္တက္သြားေစာက္ရည္ေတြက ထပ္ၿပီးစိမ့္ထြက္လာသည္။ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကလည္း ျမင္မေကာင္းေအာင္ ေဖါင္း၍ ခုံးထလာသည္။“ ေတာ္….ေတာ္ၿပီ…”အာနိုးက လက္ကို ေစာက္ေခါင္းထဲမွ ထုတ္ကာ ေနာက္သို႔ ကိုယ္ကို ယို႔လိုက္သည္။ မခင္ေအးက လွဲေနရာမွ ဆတ္ကနဲထိုင္၍ ဘာမေျပာ ညာမေျပာျဖင့္ အာနိုးကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ဖက္၍ နမ္းသည္။

ဒီ ေတာ့ အာနိုးက မခင္ေအးကို တအားဖက္ကာ ျပန္နမ္းသည္။ အာနိုးစိတ္ေတြ မထိန္းနိုင္ေတာ့။ မခင္ေအး ၏ ပခုံးႏွစ္ဖက္ကို ကိုင္ကာ ေနာက္သို႔ ခပ္ေျဖးေျဖးတြန္းလွဲသည္။ မခင္ေအးက ႐ုန္းသည္။“ အာ…အာနိုး….အက် ၤီခ်တ္လိုက္….” ြအာနိုး အကၤ်ီကို အျမန္ခ်တ္လိုက္သည္။ ႏွစ္ေယာက္စလုံး ဝတ္လစ္စလစ္ျဖစ္သြားသည္။ မခင္ေအး ြအာနိုးကို လွမ္းဖက္လိုက္ၿပီး ဖုထစ္ေနေသာ ရင္အုံႀကီးကို ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားေလးျဖင့္ စုပ္ၿပီးနမ္း သည္။ ၿပီးေတာ့ အာနိုးကို ဖက္ၿပီး ပက္လက္လွန္လွဲေပးလိုက္သည္။မိုးေပၚေထာင္ေနေသာ လီးႀကီးက ေတာင့္တင္းလန္းသျဖင့္ တဆတ္ဆတ္ျဖစ္ေနသည္။ လီးထိပ္မွ ြအရည္ေလးေတြက ေညာင္ေစးတန္း၍က်ေနၿပီ။ မခင္ေအး လီးႀကီးကို ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားေလးျဖင့္ တစ္ခ်က္နမ္း လိုက္ရင္း လီးႀကီးကို မခ်င့္မရဲျဖင့္ ညွစ္ကိုင္ရင္း အာနိုးေပၚသို႔ ခြတက္သည္။

ကုန္းကုန္းကြျဖင့္ ေစာက္ပတ္ဝတင္ လီးထိပ္ကိုေတ့ရင္း ေစာက္ေစ့ကို လီးထိပ္ ျဖင့္ကြအေနအထာြးသုံးေလးခ်က္ပြၿပီးေတာ့မွ တေျဖးေျဖးခ်င္း ထိုင္ခ်ရင္း မခင္ေအး၏ မ်က္လုံးမ်ား ကတ္လိုက္ေသးသည္။ စင္းက်သြားသည္။ လီးတဆုံးဝင္သြားသည္ႏွင့္ မခင္ေအးက ဒူးေထာက္ခ်လိဳက္ၿပီး အာနိုးကို ငုံ႕၍ဖက္ ကာ ဖုထစ္ေနေသာ ရင္ဘတ္ႀကီးေပၚ မ်က္ႏွာအပ္ရင္း ဖင္ႂကြ၍ ေဆာင့္၏။“ ျဗစ္…ျဗစ္…ႁပြတ္…ဖြတ္….ျဗစ္…ဒုတ္….ပလြတ္….”“ ဟင္း…ဟင္း…အာနိုး ရယ္…”မခင္ေအးက တစ္ခ်က္ျခင္း ခပ္မွန္မွန္ေဆာင့္လိုက္ အားမလိုအားမရျဖစ္လာခိုက္ ခပ္ျပင္းျပင္း ခပ္ သြက္သြက္ျဖင့္လိုးသည္။ မခင္ေအး ေဆာင့္လိုးတာက ရိုးရိုးမလိုး။ လီးကို ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္ခုျဖင့္ အ တင္းညွပ္ၿပီး လိုးသည္။

မခင္ေအးက အအိုဆိုေပမယ့္ အပ်ိဳမ ေထြးေထြး၏ ေစာက္ပတ္ထက္ပိုၿပီး အရသာရွိေၾကာင္း အာနိုး ေတြးမိသည္။ ခင္တြယ္စိတ္က မခင္ေအးကို ပိုသြားသည္။ ၿပီးေတာ့ ေစာက္ပတ္ ဝျဖင့္ လီးအရင္းဆီးခုံကိုဖိကပ္ကာ စေကာဝိုင္းလွည့္ေပးလိုက္ေသးသည္။“ အာ….အင္း……မမ……အ…..”အာနိုး ဆတ္ဆတ္ခါသြားသည္။“ ေကာင္းရဲ႕လား…..ဟင္…..အာနိုး…..”“ ေကာင္းတယ္…..”“ မမလည္း သိပ္ေကာင္းတာပဲ….ေမာင္ေလးရာ…..ေကာ့ၿပီးေအာက္ကေန ျပန္ေဆာင့္…..ဟုတ္ၿပီ …… ဟုတ္ၿပီ…..အင္း…..ဟင္း……”မခင္ေအး တစ္ခ်က္ျခင္းမေဆာင့္ေတာ့။ ခပ္ျပင္းျပင္းျဖင့္ သြက္သြက္ႀကီးကို ေဆာင့္ေနသည္။ ႏွစ္ ေယာက္စလုံး တရႉးရႉးျဖင့္ အသက္ရႈျပင္းလာ႐ုံမွ်မက အေပၚက ေဆာင့္လိုးေနေသာ မခင္ေအး ေမာလာ သည္။

ဒါေပမယ့္ သူမ၏ ေဆာင့္လိုးခ်က္ကို မေလွ်ာ့ အံကိုႀကိတ္၍ ဝမ္းေခါင္းသံ တအင္းအင္းျဖင့္ ေဆာင့္ လိုးသည္။ မခင္ေအး၏ လက္ႏွစ္ဖက္ကလည္း မခ်င့္မရဲျဖင့္ အာနိုး၏ လက္ေမာင္းအိုးႀကီးေတြကို ျဖစ္ညွစ္သည္။ ရင္ဘတ္ႀကီးကို ႏႈတ္ခမ္းျဖင့္ စုပ္စုပ္နမ္းရင္း အသကုန္ေဆာင့္သည္။

“ ျဗစ္……ျဗစ္…ျပတ္….ဖြတ္…..ဒုတ္…..ပလြတ္…..ဟ…..အ….ဟင္း….”ေစာေစာက ႏႉးႏွပ္တာၾကာထားသျဖင့္ မထိန္းနိုင္ေတာ့ပါ။ ေနာက္တစ္ခ်ီမွ ခပ္ၾကာၾကာေလးခံ ေတာ့မည္ဟု ေတြးရင္း မခင္ေအး စိတ္ကိုေလွ်ာ့ကာ အသကုန္ေဆာင့္၍ လိုးလိုက္စဥ္ အီးကနဲ အီးကနဲ ျဖစ္ကာ အာနိုး၏ လီးထိပ္မွ သုတ္ရည္မ်ားပန္းထြက္လာခိုက္ မခင္ေအး မွာလည္း ေစာက္ပတ္ထမွ သုတ္ ဲရည္ေတြ ဒလေဟာ ပန္းထုတ္လိုက္ကာ အာနိုး၏ ဆီးခုံေပၚသို႔ သုတ္ရည္မ်ား စီးက်လာၿပီး တက်တ္ြကြၽတ္စုပ္သပ္ရင္း ေပ်ာ့ေခကာ က်သြားေလေတာ့သည္။

ၿပီးပါၿပီ